กระต่ายผู้หลงตัวเองท้าเต่าผู้เดินช้า ๆ วิ่งแข่ง โดยกระต่ายมั่นใจว่าจะชนะ แต่เมื่อมันหยุดพักเพราะคิดว่าเต่าไม่ทัน มันก็แพ้ไปในที่สุด เต่าใช้ความพยายามและไม่ยอมแพ้จนไปถึงเส้นชัยเป็นผู้ชนะ

ชาวนาผู้มีจิตใจเมตตาพบงูเห่าที่กำลังจะตายจากความหนาว เขาตัดสินใจช่วยมันโดยอุ้มมาให้ความอบอุ่น แต่เมื่อมันฟื้นตัว งูเห่าก็ฉกชาวนาและทำให้เขาถึงแก่ความตาย นิทานนี้สอนให้ระมัดระวังในการแสดงความเมตตาต่อผู้อื่น เพราะบางครั้งสิ่งที่เราช่วยอาจกลับมาทำร้ายเราได้

นาเป็นเด็กที่รอบคอบและวางแผนการทำงานล่วงหน้า ทำให้เธอสามารถส่งงานที่มีคุณภาพดี ส่วนก้อยมักทำงานแบบเร่งรีบและไม่ตรวจสอบ ทำให้งานมีข้อผิดพลาด แต่เมื่อเธอเรียนรู้จากความผิดพลาดและเริ่มทำงานอย่างรอบคอบ ผลงานของเธอก็ดีขึ้น

ตาลเป็นเด็กที่ใช้จ่ายเงินโดยไม่คิดถึงการออม แต่เมื่อเธอเห็นมิวที่เก็บออมเงินและสามารถซื้อของที่ต้องการได้ ตาลตัดสินใจเปลี่ยนนิสัยและเริ่มออมเงินเอง สุดท้ายเธอได้เรียนรู้คุณค่าของการออมและความรับผิดชอบในเรื่องการใช้จ่ายเงิน

บอยเป็นเด็กชายที่ชอบรังแกนิดเพื่อนร่วมชั้น แต่เมื่อครูพิมพ์ได้ให้คำสอนเกี่ยวกับผลเสียของการรังแก บอยเริ่มรู้สึกผิดและขอโทษนิด จากนั้นเขาเปลี่ยนแปลงตัวเองและได้เรียนรู้ว่าการให้เกียรติและเป็นเพื่อนที่ดีจะนำความสุขมาให้มากกว่าการรังแกคนอื่น

ภูมิเป็นเด็กที่ชอบโอ้อวดและคิดว่าตัวเองเก่งกว่าคนอื่น แต่เมื่อทำงานกลุ่มร่วมกับเพื่อนอย่างเมย์ เขาเริ่มเรียนรู้ว่าการทำงานเป็นทีมต้องฟังความเห็นของทุกคน ความอ่อนน้อมถ่อมตนและการยอมรับความคิดเห็นของผู้อื่นทำให้เขาประสบความสำเร็จในการทำงานและได้รับคำชมจากครู

ตั้มเป็นเด็กที่มีนิสัยชอบขโมยของเล็ก ๆ น้อย ๆ จนกระทั่งเขาขโมยปากกาของเพื่อนสนิทและรู้สึกผิด ครูสมพรและแม่ของเขาได้สอนให้ตั้มเข้าใจถึงผลเสียของการขโมย ตั้มยอมรับความผิดและขอโทษเพื่อน ทำให้เขาได้เรียนรู้บทเรียนสำคัญเกี่ยวกับการซื่อสัตย์และการไม่ขโมย

หมูป่าลับเขี้ยวของมันเพื่อเตรียมพร้อมรับมือกับอันตราย แม้ว่าในขณะนั้นจะไม่มีภัยใด ๆ เกิดขึ้น สุนัขจิ้งจอกที่สงสัยจึงตั้งคำถามว่าทำไมหมูป่าต้องเตรียมพร้อมล่วงหน้า หมูป่าจึงอธิบายว่าการเตรียมตัวก่อนเหตุการณ์จะเกิดขึ้นจะช่วยให้รับมือได้อย่างมีประสิทธิภาพ สุนัขจิ้งจอกฟังแล้วเข้าใจและเริ่มเห็นคุณค่าของการเตรียมพร้อม

เจตน์เป็นเด็กที่กลัวการแสดงออกเพราะกลัวจะถูกล้อเลียนจากเพื่อน แต่เมื่อได้รับคำสอนจากครูมณีเกี่ยวกับความกล้าหาญ เจตน์ตัดสินใจเผชิญหน้ากับความกลัวของตัวเอง และได้ก้าวขึ้นมาแสดงความสามารถต่อหน้าชั้นเรียน สุดท้ายเขาก็ประสบความสำเร็จในการเอาชนะความกลัวและได้รับการยอมรับจากเพื่อน ๆ

จุ๋มเป็นเด็กที่ไม่มั่นใจในความสามารถของตัวเองในการเป็นผู้นำ แต่เมื่อได้รับหน้าที่เป็นหัวหน้ากลุ่ม เธอเรียนรู้ที่จะสื่อสารและรับฟังเพื่อนร่วมกลุ่ม ทำให้กลุ่มของเธอทำงานร่วมกันได้อย่างราบรื่น และประสบความสำเร็จในการทำงานกลุ่ม

นัทเป็นเด็กที่ไม่ค่อยให้เกียรติเพื่อนร่วมชั้น แต่เมื่อครูวิภาสอนให้เขาเห็นถึงความสำคัญของการฟังและเคารพผู้อื่น นัทเริ่มเปลี่ยนแปลงและให้โอกาสเฟิร์นได้แสดงความคิด การทำงานเป็นทีมของพวกเขาจึงราบรื่นและประสบความสำเร็จ

เก่งเป็นเด็กที่ไม่ค่อยสนใจมารยาทต่อผู้ใหญ่ จนกระทั่งคุณตาของเขาได้สอนให้เก่งรู้ถึงความสำคัญของการเคารพและแสดงมารยาทที่ดีกับผู้ใหญ่ เก่งจึงรู้สึกผิดและพยายามปรับปรุงตัวเอง ทำให้เขาได้รับคำชมจากผู้ใหญ่และสร้างความสัมพันธ์ที่ดีขึ้นกับคนรอบข้าง