เจตน์เป็นเด็กที่กลัวการแสดงออกเพราะกลัวจะถูกล้อเลียนจากเพื่อน แต่เมื่อได้รับคำสอนจากครูมณีเกี่ยวกับความกล้าหาญ เจตน์ตัดสินใจเผชิญหน้ากับความกลัวของตัวเอง และได้ก้าวขึ้นมาแสดงความสามารถต่อหน้าชั้นเรียน สุดท้ายเขาก็ประสบความสำเร็จในการเอาชนะความกลัวและได้รับการยอมรับจากเพื่อน ๆ

จุ๋มเป็นเด็กที่ไม่มั่นใจในความสามารถของตัวเองในการเป็นผู้นำ แต่เมื่อได้รับหน้าที่เป็นหัวหน้ากลุ่ม เธอเรียนรู้ที่จะสื่อสารและรับฟังเพื่อนร่วมกลุ่ม ทำให้กลุ่มของเธอทำงานร่วมกันได้อย่างราบรื่น และประสบความสำเร็จในการทำงานกลุ่ม

นัทเป็นเด็กที่ไม่ค่อยให้เกียรติเพื่อนร่วมชั้น แต่เมื่อครูวิภาสอนให้เขาเห็นถึงความสำคัญของการฟังและเคารพผู้อื่น นัทเริ่มเปลี่ยนแปลงและให้โอกาสเฟิร์นได้แสดงความคิด การทำงานเป็นทีมของพวกเขาจึงราบรื่นและประสบความสำเร็จ

เก่งเป็นเด็กที่ไม่ค่อยสนใจมารยาทต่อผู้ใหญ่ จนกระทั่งคุณตาของเขาได้สอนให้เก่งรู้ถึงความสำคัญของการเคารพและแสดงมารยาทที่ดีกับผู้ใหญ่ เก่งจึงรู้สึกผิดและพยายามปรับปรุงตัวเอง ทำให้เขาได้รับคำชมจากผู้ใหญ่และสร้างความสัมพันธ์ที่ดีขึ้นกับคนรอบข้าง

ต้นเป็นเด็กที่ไม่รู้จักมารยาทบนโต๊ะอาหาร เมื่อเพื่อนของเขาคือ ตั้ม มาเยี่ยมบ้าน คุณแม่ของต้นได้สอนต้นเกี่ยวกับมารยาทบนโต๊ะอาหาร ต้นรู้สึกสำนึกและปรับปรุงตัวเอง ทำให้เขาได้เรียนรู้การทานอาหารอย่างถูกต้องและได้รับคำชื่นชมจากเพื่อน

ต้นเป็นเด็กที่ชอบพูดจาหยาบคายกับเพื่อน โดยเฉพาะแบงค์ เพื่อนร่วมชั้น ครูสมศรีจึงสอนให้ต้นรู้ถึงผลเสียของคำพูดหยาบคาย และคำพูดนั้นเป็นดาบสองคม ทำให้คนฟังรู้สึกสุขได้ ก็ทำให้ทุกข์ใจได้เช่นกัน ต้นรู้สึกผิดและขอโทษแบงค์ จากนั้นต้นก็เปลี่ยนแปลงตัวเองและได้รับมิตรภาพที่ดีจากเพื่อน ๆ อีกครั้ง

น้อยเป็นเด็กชายที่ต้องเลือกระหว่างเพื่อนสองคน คนแรกคือทิวที่ชอบชวนทำสิ่งไม่ดีและเสี่ยงอันตราย ส่วนอีกคนคือเมฆที่มักชวนทำสิ่งดีและมีประโยชน์ เมื่อน้อยต้องตัดสินใจว่าจะไปกับใคร เขาเลือกที่จะไปกับเมฆเพื่อทำความดี ช่วยเหลือชาวบ้าน ซึ่งทำให้น้อยรู้สึกภูมิใจ นิทานเรื่องนี้สอนให้เห็นความสำคัญของการเลือกคบเพื่อน คนพาลอาจนำไปสู่ปัญหา แต่การคบคนดีจะช่วยให้ชีวิตมั่นคงและมีความสุข

ยอดเป็นเด็กชายที่มีสัมมาคารวะต่อผู้ใหญ่และมักช่วยเหลือคนอื่นเสมอ วันหนึ่ง เขาได้พบลุงสิงห์ ซึ่งชื่นชมในความนอบน้อมของยอด และเล่าเรื่องนายใหญ่ เศรษฐีที่ประสบความสำเร็จเพราะมีสัมมาคารวะ ยอดได้นำคำสอนนี้ไปปฏิบัติจนได้รับโอกาสจากนายใหญ่ ให้มาทำงานและเรียนรู้ด้วยความขยันขันแข็ง สุดท้ายยอดเติบโตเป็นคนที่ได้รับความรักและความสำเร็จในชีวิต

พี่ภูมิและน้องพลอยเติบโตในครอบครัวที่พ่อแม่ทำงานหนัก เมื่อพ่อป่วยหนัก แม่ต้องรับภาระทั้งหมด พลอยช่วยแม่ทำงานและดูแลพ่อ แต่ภูมิไม่สนใจจนกระทั่งแม่ล้มป่วย ภูมิเริ่มสำนึกผิดและช่วยเหลืองานบ้านพร้อมกับพลอย จนแม่ฟื้นตัวและครอบครัวกลับมามีความสุขอีกครั้ง นิทานนี้สอนถึงความสำคัญของการกตัญญูและการตอบแทนพระคุณพ่อแม่ในยามที่พวกท่านต้องการ

น้องบีมเป็นเด็กที่ชอบช่วยเหลือเพื่อน ๆ วันหนึ่งเขาเห็นน้องนัทมีปัญหาในการทำโจทย์เลข จึงอาสาอธิบายให้จนเพื่อนเข้าใจและทำโจทย์ได้ คุณครูภาวินีชมเชยน้องบีมในความมีน้ำใจ การช่วยเหลือของบีมทำให้นัทมีความมั่นใจมากขึ้นและเริ่มช่วยเหลือเพื่อนคนอื่น ๆ นิทานนี้สอนเรื่องความสำคัญของการช่วยเหลือผู้อื่นและการสร้างความสัมพันธ์ที่ดีในสังคม

น้องต่ายมีตุ๊กตากระต่ายที่เธอรักมาก แต่เมื่อเพื่อนชื่อ "น้องป้อง" ขอเล่นด้วย น้องต่ายตัดสินใจแบ่งตุ๊กตาให้เพื่อนเล่นอย่างระมัดระวัง แม้จะห่วงตุ๊กตาอยู่บ้าง การแบ่งปันนี้ทำให้ทั้งสองกลายเป็นเพื่อนสนิท นิทานนี้สอนเรื่องการแบ่งปันสิ่งที่เรารักและการสร้างมิตรภาพที่ยั่งยืนด้วยความมีน้ำใจ

น้องบอยมีดินสอสีชุดใหม่และชวนเพื่อนใหม่ชื่อ "น้องอิง" ที่ไม่มีดินสอสีมาระบายสีด้วยกัน บอยแบ่งดินสอสีให้เพื่อนใช้ ทำให้อิงรู้สึกอบอุ่นและไม่เหงา จากนั้นทั้งสองคนก็กลายเป็นเพื่อนสนิท นิทานนี้สอนเรื่องการแบ่งปันและการสร้างมิตรภาพที่แข็งแกร่งผ่านความมีน้ำใจ