จอมพลผู้ทรงอำนาจไม่ยอมฟังคำเตือนของพลทหารเกี่ยวกับแสงประภาคาร เขามองว่าประภาคารควรหยุดแสงเพื่อให้เขาผ่าน แต่ในที่สุด เรือของเขาชนโขดหินจนเสียหาย นิทานเรื่องนี้สอนว่า อำนาจไม่สามารถเอาชนะธรรมชาติหรือความจริงได้ และการฟังคำเตือนจากผู้อื่นคือความฉลาดที่แท้จริง

ลมหนาวพยายามโน้มน้าวให้หนูนาหยุดสะสมอาหารและสนุกกับการเล่น แต่หนูนาไม่ฟังและมุ่งมั่นเตรียมตัวสำหรับฤดูหนาว เมื่อหิมะตกหนัก หนูนาที่มีอาหารสะสมอยู่ในรังก็อยู่รอดได้อย่างสบาย ในขณะที่สัตว์อื่นประสบความลำบาก นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าการเตรียมตัวและวางแผนล่วงหน้าเป็นสิ่งสำคัญในชีวิต

สุนัขจิ้งจอกและลิงเดินทางไปด้วยกันและโต้เถียงกันเรื่องเกียรติของตน เมื่อพวกมันเจอหลุมฝังศพของบรรพบุรุษ ลิงเกิดความเศร้าและร้องไห้ แต่สุนัขจิ้งจอกสอนลิงให้เข้าใจว่า ควรปล่อยวางอดีตและไม่จมอยู่กับความเสียใจ เพราะไม่มีใครสามารถเปลี่ยนแปลงสิ่งที่เกิดขึ้นได้

ในตอนกลางคืน ไก่ตัวผู้รู้สึกป่วยและวิตกกังวลว่าไม่สามารถขันในตอนเช้าและดวงอาทิตย์จะไม่ขึ้น แต่ดาวดวงหนึ่งบนท้องฟ้าพูดกับไก่ให้เข้าใจว่าไม่ว่าไก่จะขันหรือไม่ ดวงอาทิตย์ก็จะขึ้นทุกวันตามหน้าที่ของมัน การทำสิ่งที่สำคัญไม่ใช่เรื่องของตัวเราคนเดียว แต่เป็นส่วนหนึ่งของระบบที่ใหญ่กว่า

กลุ่มเด็กชายกำลังเล่นสนุกสนานด้วยการขว้างก้อนหินใส่กบในสระน้ำโดยไม่รู้ว่าพวกมันเจ็บปวด จนกระทั่งกบตัวหนึ่งกล้าที่จะพูดและเตือนเด็ก ๆ ว่าการเล่นที่พวกเขาคิดว่าเป็นความสนุกนั้น อาจทำให้สิ่งมีชีวิตอื่นต้องตาย เด็กชายจึงตระหนักถึงความผิดของตนและหยุดทำร้ายสัตว์ในที่สุด

ห่านขาวที่ภูมิใจในความงามของตัวเองพยายามยืดคอให้ดูเหมือนหงส์ แต่กบที่ว่ายน้ำผ่านมาเตือนห่านว่ามันไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนตัวเองให้เป็นอย่างอื่น ห่านขาวจึงตระหนักได้ว่าความงามที่แท้จริงคือการยอมรับและพอใจในสิ่งที่ตนเองมี

แม่ไก่เคยจิกลูกแมงป่องไปกิน ทำให้แม่และพ่อของแมงป่องโกรธแค้น แต่เมื่อแม่แมงป่องเห็นลูกเจี๊ยบของแม่ไก่ครั้งหนึ่ง เธอหยุดคิดและรู้ว่า การแก้แค้นจะไม่สามารถเปลี่ยนแปลงสิ่งที่เกิดขึ้นได้ และในที่สุดเธอก็เลือกที่จะปล่อยวางความแค้นจากไป

แมวขี้โวยวายรู้สึกไม่พอใจที่คนในหมู่บ้านชอบแมวผู้เงียบขรึมมากกว่าตัวเอง แต่เมื่อแมวผู้เงียบขรึมเตือนว่าการร้องเสียงดังเกินไปไม่ใช่สิ่งที่คนต้องการ มันจึงได้เรียนรู้ว่าการทำหน้าที่ของตนเองให้ดีสำคัญกว่าการโอ้อวดเสียงของตัวเอง

กระต่ายป่าขี้ขลาดถามสิงโตถึงข่าวลือที่ว่าสิงโตก็กลัวเสียงไก่ขัน สิงโตยอมรับอย่างตรงไปตรงมาว่ามันกลัวสิ่งเล็ก ๆ เช่นเสียงไก่ กระต่ายป่าหัวเราะและตระหนักว่าตัวเองก็กลัวเสียงเห่าของลูกสุนัขล่าเนื้อเช่นกัน

แมงมุมหิวโซคิดว่าจะจับนกกระจอกเพื่อกินเป็นอาหาร มันจึงสร้างใยที่หนาและกว้างหวังว่าจะดักจับนกกระจอกได้ แต่เมื่อใยแมงมุมถูกนกกระจอกบินชน มันกลับขาดกระจายทันที แมงมุมจึงได้เรียนรู้ว่าไม่ควรทำในสิ่งที่เกินกำลังของตนเอง และกลับไปดักจับแมลงตามปกติ

ลิงตัวหนึ่งที่อายุมากและสายตาฝ้าฟางได้ยินคำแนะนำจากมนุษย์ว่า การสวมแว่นตาจะช่วยให้มองเห็นชัดขึ้น มันจึงไปขโมยแว่นตาจากหมู่บ้านมาและสวมใส่ทุกอันที่มันหาได้ แต่ไม่ว่าจะสวมแว่นตาไหน มันก็ยังมองไม่เห็นชัดเจน จนสุดท้ายมันโมโหและทำลายแว่นตาทุกอันไป

คนตัดไม้ทำขวานตกลงไปในน้ำ เทพารักษ์ได้มอบขวานทองคำและเงินมาให้ แต่คนตัดไม้ปฏิเสธเพราะรู้ว่าขวานของเขาเป็นเพียงขวานเหล็กธรรมดา ๆ เทพารักษ์ชื่นชมในความซื่อสัตย์และมอบขวานทั้งสามเล่มให้เป็นรางวัล