ชายชราผู้หนึ่งมีฐานะยากจน สมบัติทั้งหมดที่เขามีก็คือบ้านเก่า ๆ หลังหนึ่งกับแม่ห่านอีกตัวหนึ่งเท่านั้น แม่ห่านจะออกไข่วันละฟองเพื่อให้เขานำไปขายที่ตลาดทุกวัน

ลิงตัวหนึ่งที่อายุมากและสายตาฝ้าฟางได้ยินคำแนะนำจากมนุษย์ว่า การสวมแว่นตาจะช่วยให้มองเห็นชัดขึ้น มันจึงไปขโมยแว่นตาจากหมู่บ้านมาและสวมใส่ทุกอันที่มันหาได้ แต่ไม่ว่าจะสวมแว่นตาไหน มันก็ยังมองไม่เห็นชัดเจน จนสุดท้ายมันโมโหและทำลายแว่นตาทุกอันไป

น้องใบตองที่เคยมองโลกในแง่ลบ เรียนรู้จากน้องวายุและคุณลุงภพว่าฝนที่เธอเคยไม่ชอบคือสิ่งสำคัญที่ทำให้ธรรมชาติสวยงาม นิทานเรื่องนี้สอนให้เด็ก ๆ เห็นว่าการมองโลกในแง่ดีช่วยให้เราสัมผัสความสุขที่ซ่อนอยู่ในทุกสถานการณ์

นางผมหอมและนางลุนเป็นลูกแฝดของนางเทวี ที่เกิดจากการดื่มน้ำในรอยเท้าพญาช้างและพญาโค เมื่อทั้งสองถูกล้อว่าไม่มีพ่อ จึงออกตามหาบิดาในป่า นางลุนอ้างว่าเป็นลูกพญาช้าง แต่เมื่อต้องพิสูจน์ด้วยการปีนงวง นางผมหอมกลับปีนขึ้นได้สำเร็จ พญาช้างรับนางผมหอมเป็นลูกและดูแลอย่างดี ต่อมานางผมหอมพบรักกับพระเจ้ารัตนะ ทั้งสองมีลูกด้วยกันและพาบุตรหลบหนีพญาช้าง พญาช้างเสียใจจนสิ้นใจ นางผมหอมและพระเจ้ารัตนะใช้ชีวิตอย่างมีความสุขในที่สุด

พญาชาละวัน จระเข้ผู้ดุร้าย แอบลักพาตัวนางตะเภาทองไปที่ถ้ำทอง ไกรทอง หนุ่มกล้าหาญ ได้รับมอบหมายให้มาปราบชาละวัน หลังจากการต่อสู้ที่ดุเดือด ชาละวันถูกสังหาร และไกรทองก็ช่วยนางตะเภาทองกลับมาได้สำเร็จ ในที่สุดไกรทองได้ครองรักกับนางตะเภาแก้ว แต่ยังมีความสัมพันธ์กับนางวิมาลา จระเข้สาว จนเกิดความขัดแย้งขึ้น สุดท้ายทุกฝ่ายก็ปรับความเข้าใจกันและอยู่ร่วมกันอย่างสันติ

วิทยามักจอดรถในที่ห้ามจอดโดยไม่สนใจผลกระทบ วันหนึ่งเขาจอดรถขวางหน้าร้านค้าของลุงสมชาย ทำให้รถขนของเข้าไม่ได้และสร้างความเดือดร้อน เจ้าหน้าที่ตำรวจมาพบและออกใบสั่งให้ วิทยาเรียนรู้ว่าการไม่ปฏิบัติตามกฎจราจรส่งผลกระทบต่อคนอื่นและตั้งใจจะแก้ไขพฤติกรรมของตนเอง

น้องนัทที่เคยเปิดไฟทิ้งไว้และไม่ใส่ใจการประหยัดพลังงาน ได้เรียนรู้จากคำสอนของพี่สาวและคุณลุงเปลว เขาเริ่มเปลี่ยนนิสัยและช่วยลดค่าไฟในบ้าน นิทานเรื่องนี้สอนให้เด็ก ๆ เข้าใจถึงความสำคัญของการประหยัดไฟฟ้าเพื่อรักษาทรัพยากรธรรมชาติให้ยั่งยืน

ราชสีห์ชราตัวหนึ่ง เมื่อครั้งที่ยังหนุ่ม มันเคยเป็นที่ยำเกรงของสัตว์ทุกตัวในป่า แต่มาวันนี้ เมื่อแก่ตัวไร้เรี่ยวแรง มันได้แต่นอนอยู่ในถ้ำรอความตายไปวัน ๆ

มีชายเจ้าของลาคนหนึ่งเขามีอาชีพขายยาสมุนไพร เขาเดินทางมาพร้อมลาของเขาซึ่งบนหลังของลานั้นมีถุงสมุนไพร พร้อมกันนั้นเขาได้มัดรูปปั้นรูปหนึ่งที่แกะสลักเป็นเทวรูปด้วยไม้หอมมีรูปร่างสวยงามซึ่งชายเจ้าของลาเชื่อว่า เทวรูปนี้ทำให้ตนค้าขายได้ดี

ต้นเป็นเด็กหนุ่มที่มีความฝันอยากเป็นศิลปิน แต่ถูกพ่อแม่และเพื่อนบางคนดูถูกว่าไม่มีอนาคต จนกระทั่งเขาได้รับแรงบันดาลใจจากครูศิลปะและลุงชาญ ทำให้เขาตัดสินใจเดินตามความฝัน แม้จะเจออุปสรรค แต่เขาก็ไม่ยอมแพ้ สุดท้ายต้นประสบความสำเร็จและพิสูจน์ให้ทุกคนเห็นว่า ไม่มีใครสามารถกำหนดเส้นทางชีวิตของเราได้ นอกจากตัวเราเอง

กาลครั้งหนึ่ง ณ บึงอันกว้างใหญ่ที่มีสิงสาราสัตว์นานาพันธุ์อาศัยอยู่ มีกบสองตัวเป็นเพื่อนรักกัน กบตัวหนึ่งอาศัยอยู่ในบึงแห่งนี้ ไม่ว่าจะฤดูใดก็มีน้ำเต็มปรี่ตลอดปี และมีเพื่อนพ้องกบอีกหลายตัวที่อาศัยอยู่ด้วยกัน ส่วนกบอีกตัวหนึ่งซึ่งเป็นเพื่อนรักของมันอาศัยอยู่ในลำห้วยเล็ก ๆ ที่ชาวไร่มักจะใช้เส้นทางนี้ในการลากเกวียน

ณ บ้านหลังเล็ก ๆ แถวชนบทแห่งหนึ่งมีเด็กชายที่อาศัยอยู่กับยายสองคน เด็กชายคนนี้มีนิสัยที่ดื้อเขาซุกซนและเขายังมีของโปรดที่เขาชอบกินมาก ๆ อยู่อย่างหนึ่งคือถั่วอบเกลือฝีมือคุณยายของเขานั่นเอง วันหนึ่งคุณยายจึงได้ทำถั่วอบให้หลานชายกินคุณยายได้ใส่ถั่วไว้ในเหยือกแต่ว่าคุณยายยังขาดเกลือที่จะนำมาใส่ถั่วอบ คุณยายจึงต้องออกไปซื้อเกลือที่ร้านค้าใกล้ ๆ บ้าน หลังจากที่คุณยายเตรียมตะกร้าใส่ของเสร็จจึงบอกหลานชายว่า