ลาตัวหนึ่งถูกขี่โดยเจ้าของไปตามทาง ทันใดนั้นลาเริ่มเดินออกนอกเส้นทางและมุ่งหน้าไปที่ขอบของหน้าผาลึก ในขณะที่ลากำลังจะตกนั้น เจ้าของจับที่หางของมันเพื่อดึงมันกลับมา

กลุ่มเด็กชายกำลังเล่นสนุกสนานด้วยการขว้างก้อนหินใส่กบในสระน้ำโดยไม่รู้ว่าพวกมันเจ็บปวด จนกระทั่งกบตัวหนึ่งกล้าที่จะพูดและเตือนเด็ก ๆ ว่าการเล่นที่พวกเขาคิดว่าเป็นความสนุกนั้น อาจทำให้สิ่งมีชีวิตอื่นต้องตาย เด็กชายจึงตระหนักถึงความผิดของตนและหยุดทำร้ายสัตว์ในที่สุด

สุนัขหัวเราะเยาะหอยทากที่คลานช้า แต่เมื่อฝนตก สุนัขต้องหยุดพัก ส่วนหอยทากยังคงมุ่งหน้าต่อไปอย่างไม่หยุด สุนัขได้เรียนรู้ว่าความมุ่งมั่นและการไม่ย่อท้อสำคัญกว่าความเร็ว

ผึ้งขยันทำงานเก็บน้ำหวานในฤดูร้อนเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับฤดูหนาว ขณะที่หมีขี้เกียจเลือกที่จะนอนพักผ่อนและไม่สนใจเก็บสะสมอาหาร เมื่อฤดูหนาวมาถึง หมีต้องทนหิวโหยเพราะไม่มีอาหาร ผึ้งขยันเตือนหมีแล้ว แต่หมีไม่ฟัง จึงต้องรับผลของความประมาทของตน

มีนาเป็นเด็กหญิงที่ไม่ชอบการรอคอย เมื่อเห็นลุงชัยปลูกต้นไม้ เธอรู้สึกว่าไม่น่าสนุก แต่เมื่อได้เห็นน้องชายของเธอรดน้ำต้นไม้อย่างมีความสุข และลองปลูกต้นไม้ด้วยตนเอง เธอได้เรียนรู้ว่าการรอคอยและความอดทนคือสิ่งที่ทำให้เธอภูมิใจในสิ่งที่ทำ

เรื่องราวความรักของนางอรัญญนีและชายหนุ่มฝีพาย ที่ต้องซ่อนความรักจากสายตาคนอื่น ทั้งสองพยายามหนีไปด้วยกัน แต่เมื่อเจอเหตุการณ์อันตราย นางอรัญญนีได้รับบาดเจ็บและขอให้ชายหนุ่มหนีไปเพื่อความปลอดภัยของเขา นางรอเขาจนกระทั่งสิ้นชีวิตในถ้ำที่ลึกซึ้งและเต็มไปด้วยความทรงจำ ชาวบ้านในพื้นที่จึงเรียกถ้ำนี้ว่า ถ้ำผานาง และลานที่นางนั่งรอว่า ลานนางคอย เพื่อเป็นอนุสรณ์ถึงความรักและการรอคอยตลอดกาล

สุนัขจิ้งจอกตัวหนึ่งชอบขโมยลูกไก่และแม่ไก่ของชาวบ้านอยู่เป็นประจำ วันหนึ่งมันต้องพบกับพรานที่ดักซุ่มจับมัน แม้มันจะหาทางหนีไปได้ แต่กลับต้องเจ็บปวดจากหนามเมื่อเข้าไปซ่อนในดงหนาม

หมาป่าเจ้าเล่ห์ใช้หนังสิงโตมาปกคลุมตัวเพื่อแอบเข้าไปในฝูงแกะ หวังจะล่าแกะได้ง่าย ๆ แต่แกะที่สังเกตเห็นความผิดปกติได้ไหวตัวทันและร่วมมือกันไล่หมาป่าออกไป ทำให้หมาป่าหนีไปโดยไม่ได้อะไร

กวางหนุ่มภูมิใจในเขาของตนแต่กลับดูถูกขาของตัวเอง จนเมื่อสุนัขล่ามาไล่ล่า ขาของมันช่วยให้หนีไปได้อย่างรวดเร็ว แต่เขาที่มันภาคภูมิใจกลับทำให้มันติดกับกิ่งไม้ กวางเรียนรู้ว่าบางสิ่งที่เราดูแคลนอาจมีคุณค่ามากกว่าที่คิด

จอมพลผู้ทรงอำนาจไม่ยอมฟังคำเตือนของพลทหารเกี่ยวกับแสงประภาคาร เขามองว่าประภาคารควรหยุดแสงเพื่อให้เขาผ่าน แต่ในที่สุด เรือของเขาชนโขดหินจนเสียหาย นิทานเรื่องนี้สอนว่า อำนาจไม่สามารถเอาชนะธรรมชาติหรือความจริงได้ และการฟังคำเตือนจากผู้อื่นคือความฉลาดที่แท้จริง

ณ หมู่บ้านที่มีผู้คนอาศัยอยู่ไม่มากนัก ทุก ๆ วันชาวบ้านที่เป็นผู้ชายจะตื่นขึ้นมาทำงานหาเลี้ยงครอบครัว ส่วนผู้หญิงจะทำงานบ้าน และคอยหาอาหารเพื่อรอสามีกลับมาจากทำงาน กระทั่งมีหญิงสาวคนหนึ่งได้นำผ้าที่ซักเอาไว้ออกมาตากที่ราวตากผ้า

สุนัขป่าผอมซูบและหิวโหยพบสุนัขบ้านที่อ้วนพีและมีชีวิตสุขสบาย เมื่อถามสุนัขบ้านจึงตอบว่ามนุษย์เลี้ยงดูมันอย่างดีแลกกับการเฝ้าบ้านตอนกลางคืน สุนัขป่าตื่นเต้นและอยากมีชีวิตแบบนั้น จึงตามสุนัขบ้านไป แต่เมื่อเห็นว่าขนรอบคอของสุนัขบ้านร่วงเพราะถูกล่ามโซ่ สุนัขป่าก็ตัดสินใจกลับไปใช้ชีวิตในป่า เพราะเห็นว่าอิสรภาพมีค่ามากกว่าความสะดวกสบาย