ลาและเจ้าของ

มีเจ้าของลาและเจ้าลาแก่ตัวหนึ่ง พวกเขากำลังออกเดินทางไปตามถนนที่ทอดยาวไปในป่า เจ้าลาพาเจ้าของของมันเดินไปเรื่อย ๆ อย่างไม่เร่งรีบ พร้อมกับชื่นชมธรรมชาติ ต้นไม้ใบหญ้าโดยรอบ ๆ ในระหว่างการเดินทาง แต่หารู้ไม่ว่าถนนที่ได้เดินทางมานับไกลนั้นมันกลับไม่มีที่เดินต่อไปเสียแล้ว มันได้สิ้นสุดตรงที่เป็นหน้าผาลึก

เจ้าของลาเห็นดังนั้นจึงหยุดเดินพร้อม ๆ กับดึงหางลาไว้เพื่อหวังให้ลาไม่เดินตกลงไปยังเหวลึก

แต่เจ้าลานั้นกับยังดื้อดึงและยังพยายามที่จะเดินต่อไป

เจ้าของลาจึงตัดสินใจที่จะปล่อยลาไปโดยพูดว่า

สิ้นคำกล่าวเจ้าของลาจึงปล่อยลาตัวนั้นไป และได้คิดย้ำเตือนว่าสิ่งที่ลาตัวนั้นเลือกจะเกิดอะไรขึ้นก็ถือว่านั่นคือผลของการกระทำของตัวมันเอง