ถ้ำผานาง

ถ้ำผานาง

เรื่องราวความรักของนางอรัญญนีและชายหนุ่มฝีพาย ที่ต้องซ่อนความรักจากสายตาคนอื่น ทั้งสองพยายามหนีไปด้วยกัน แต่เมื่อเจอเหตุการณ์อันตราย นางอรัญญนีได้รับบาดเจ็บและขอให้ชายหนุ่มหนีไปเพื่อความปลอดภัยของเขา นางรอเขาจนกระทั่งสิ้นชีวิตในถ้ำที่ลึกซึ้งและเต็มไปด้วยความทรงจำ ชาวบ้านในพื้นที่จึงเรียกถ้ำนี้ว่า ถ้ำผานาง และลานที่นางนั่งรอว่า ลานนางคอย เพื่อเป็นอนุสรณ์ถึงความรักและการรอคอยตลอดกาล

22 อ่าน
อ่านเรื่องเต็ม
ในอดีตกาลอาณาจักรแสนหวีเต็มไปด้วยความสงบสุข นางอรัญญนี ธิดาผู้งดงามของเจ้าผู้ครองนคร ได้เดินทางประพาสโดยเรือพระที่นั่งท่ามกลางแม่น้ำไหลเอื่อย แต่ทันใดนั้น พายุใหญ่ก็พัดกระหน่ำเข้ามา ทำให้เรือพลิกคว่ำกลางสายน้ำ
นางอรัญญนี
นางอรัญญนี

ช่วยข้าด้วย! ข้ากำลังจะจมน้ำ

หนุ่มฝีพาย
หนุ่มฝีพาย

ข้าอยู่นี่ ท่านไม่ต้องกลัว ข้าจะพาท่านขึ้นฝั่งให้ปลอดภัย!

ชายหนุ่มกระโดดลงไปช่วยและพานางขึ้นฝั่งสำเร็จ นางอรัญญนีจ้องมองเขาด้วยสายตาขอบคุณ
นางอรัญญนี
นางอรัญญนี

ขอบคุณท่าน หากไม่ได้ท่าน ข้าคงจมน้ำตายไปแล้ว

หนุ่มฝีพาย
หนุ่มฝีพาย

ข้าไม่ปล่อยให้ท่านเป็นอะไรไปหรอก

ตั้งแต่วันนั้น ความรักระหว่างนางอรัญญนีกับชายหนุ่มฝีพายก็เริ่มเบ่งบาน แต่ทั้งสองต้องซ่อนความรักจากสายตาของคนอื่น
คืนหนึ่ง ทั้งสองนั่งมองดวงจันทร์ที่สว่างไสว นางอรัญญนีพูดขึ้นว่า
นางอรัญญนี
นางอรัญญนี

ข้าไม่เคยรู้สึกมีความสุขเช่นนี้มาก่อน แต่ข้าก็กลัวเหลือเกิน หากพระบิดารู้เข้า...

หนุ่มฝีพาย
หนุ่มฝีพาย

ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ข้าสัญญาว่าจะปกป้องท่านจนสุดกำลังของข้า

ไม่นานนัก นางอรัญญนีก็ตั้งครรภ์ ข่าวนี้ไปถึงหูพระราชบิดา ทำให้เจ้าผู้ครองนครกริ้วมาก
เจ้าผู้ครองนคร
เจ้าผู้ครองนคร

ลูกข้า! นางตั้งครรภ์กับชายที่ไม่มีฐานะ! พวกทหาร จงไปจับตัวพวกเขาทั้งสองมา!

ทหารรีบไปจับนางอรัญญนีและขังนางไว้ ชายหนุ่มฝีพายรู้ข่าว รีบมาหานางที่ห้องขัง ทั้งสองหนีออกจากพระราชวังไปยังป่าและมาถึงถ้ำแห่งหนึ่ง ซึ่งทั้งสองซ่อนตัวอยู่ ทหารไม่ลดละในการตามหาพวกเขา
ทหารระดมยิงธนูเข้าไปในถ้ำ ซึ่งโชคร้ายที่ลูกธนูดอกหนึ่งพลาดไปโดนนางอรัญญนี ทำให้นั่งคิดว่าตนจะไม่รอดจึงสั่งเสียให้ชายหนุ่มฝีพายหลบหนีไป
นางอรัญญนี
นางอรัญญนี

ข้า...ข้าคงไม่รอดแล้ว...

หนุ่มฝีพาย
หนุ่มฝีพาย

ไม่! ข้าจะพาท่านไปจากที่นี่!

นางอรัญญนี
นางอรัญญนี

ได้โปรด... หนีไป เจ้าต้องรอด ข้าจะรอที่นี่...ตลอดไป

ชายหนุ่มฝีพายทรุดเข่าลงด้วยความเสียใจ แต่สุดท้ายก็จำใจจากไปตามคำขอของนาง นางอรัญญนีมองดูเขาขี่ม้าไปจนลับตา
นางอรัญญนีเสียชีวิตในถ้ำแห่งนั้น ส่วนลานที่นางนั่งรอชายหนุ่ม ถูกเรียกว่า "ลานนางคอย" เพื่อระลึกถึงความรักและการรอคอยที่ไม่มีวันสิ้นสุด
ม้า
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

“ความรักแท้ต้องมาพร้อมกับการเสียสละ บางครั้งการยอมแยกจากกันก็เพื่อปกป้องคนที่เรารัก แม้จะต้องทนทุกข์ทรมานก็ตาม”