สุนัขจิ้งจอกและลิงเดินทางไปด้วยกันและโต้เถียงกันเรื่องเกียรติของตน เมื่อพวกมันเจอหลุมฝังศพของบรรพบุรุษ ลิงเกิดความเศร้าและร้องไห้ แต่สุนัขจิ้งจอกสอนลิงให้เข้าใจว่า ควรปล่อยวางอดีตและไม่จมอยู่กับความเสียใจ เพราะไม่มีใครสามารถเปลี่ยนแปลงสิ่งที่เกิดขึ้นได้

คุณพ่อธนกรสอนลูก ๆ ว่าการให้ไม่จำเป็นต้องหวังสิ่งตอบแทน แต่การให้จะช่วยสร้างความสุขให้กับตัวเองและคนรอบข้าง เมื่อทำความดีไปบ่อย ๆ จะทำให้โลกนี้น่าอยู่และเราได้รับสิ่งดี ๆ กลับมาในที่สุด

ในตอนกลางคืน ไก่ตัวผู้รู้สึกป่วยและวิตกกังวลว่าไม่สามารถขันในตอนเช้าและดวงอาทิตย์จะไม่ขึ้น แต่ดาวดวงหนึ่งบนท้องฟ้าพูดกับไก่ให้เข้าใจว่าไม่ว่าไก่จะขันหรือไม่ ดวงอาทิตย์ก็จะขึ้นทุกวันตามหน้าที่ของมัน การทำสิ่งที่สำคัญไม่ใช่เรื่องของตัวเราคนเดียว แต่เป็นส่วนหนึ่งของระบบที่ใหญ่กว่า

กลุ่มเด็กชายกำลังเล่นสนุกสนานด้วยการขว้างก้อนหินใส่กบในสระน้ำโดยไม่รู้ว่าพวกมันเจ็บปวด จนกระทั่งกบตัวหนึ่งกล้าที่จะพูดและเตือนเด็ก ๆ ว่าการเล่นที่พวกเขาคิดว่าเป็นความสนุกนั้น อาจทำให้สิ่งมีชีวิตอื่นต้องตาย เด็กชายจึงตระหนักถึงความผิดของตนและหยุดทำร้ายสัตว์ในที่สุด

ห่านขาวที่ภูมิใจในความงามของตัวเองพยายามยืดคอให้ดูเหมือนหงส์ แต่กบที่ว่ายน้ำผ่านมาเตือนห่านว่ามันไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนตัวเองให้เป็นอย่างอื่น ห่านขาวจึงตระหนักได้ว่าความงามที่แท้จริงคือการยอมรับและพอใจในสิ่งที่ตนเองมี

มาร์ค เจ้าของร้านกาแฟที่รู้จักกันดีในหมู่ลูกค้า ได้ให้คำแนะนำดี ๆ แก่คุณตาเจริญ พ่อค้าร้านเล็ก ๆ ที่ประสบปัญหาขายของไม่ดี โดยแนะนำให้ปรับปรุงร้านและลองใช้เทคโนโลยีในการขายสินค้าออนไลน์ คุณตาเจริญได้ลองทำตามคำแนะนำและพบว่า ร้านของเขากลับมามีลูกค้าอีกครั้งและเขาสามารถตั้งตัวได้ใหม่ การให้คำแนะนำที่ดีช่วยให้ทุกคนมีชีวิตที่ดีขึ้น

แม่ไก่เคยจิกลูกแมงป่องไปกิน ทำให้แม่และพ่อของแมงป่องโกรธแค้น แต่เมื่อแม่แมงป่องเห็นลูกเจี๊ยบของแม่ไก่ครั้งหนึ่ง เธอหยุดคิดและรู้ว่า การแก้แค้นจะไม่สามารถเปลี่ยนแปลงสิ่งที่เกิดขึ้นได้ และในที่สุดเธอก็เลือกที่จะปล่อยวางความแค้นจากไป

บอย เจ้าของร้านอาหารเล็ก ๆ ช่วยเหลือแชมป์ เด็กชายที่ไม่มีเงินซื้อข้าว โดยให้เขาทานข้าวฟรี บอยรู้สึกดีที่ได้ช่วยเหลือแชมป์ และเขาก็เข้าใจว่า การให้ไม่จำเป็นต้องเป็นสิ่งของหรือเงินทอง แต่เป็นการให้ความช่วยเหลือและการดูแลกันในยามที่มีความจำเป็น

เรื่องราวความรักของนางอรัญญนีและชายหนุ่มฝีพาย ที่ต้องซ่อนความรักจากสายตาคนอื่น ทั้งสองพยายามหนีไปด้วยกัน แต่เมื่อเจอเหตุการณ์อันตราย นางอรัญญนีได้รับบาดเจ็บและขอให้ชายหนุ่มหนีไปเพื่อความปลอดภัยของเขา นางรอเขาจนกระทั่งสิ้นชีวิตในถ้ำที่ลึกซึ้งและเต็มไปด้วยความทรงจำ ชาวบ้านในพื้นที่จึงเรียกถ้ำนี้ว่า ถ้ำผานาง และลานที่นางนั่งรอว่า ลานนางคอย เพื่อเป็นอนุสรณ์ถึงความรักและการรอคอยตลอดกาล

แมวขี้โวยวายรู้สึกไม่พอใจที่คนในหมู่บ้านชอบแมวผู้เงียบขรึมมากกว่าตัวเอง แต่เมื่อแมวผู้เงียบขรึมเตือนว่าการร้องเสียงดังเกินไปไม่ใช่สิ่งที่คนต้องการ มันจึงได้เรียนรู้ว่าการทำหน้าที่ของตนเองให้ดีสำคัญกว่าการโอ้อวดเสียงของตัวเอง

เอก เจ้าของร้านอาหารเคยโกรธน้อย ลูกจ้างเก่าที่ลาออกไปโดยไม่บอกกล่าว แต่หลังจากได้ฟังเหตุผลที่แท้จริงจากน้อย ซึ่งต้องรีบกลับไปดูแลแม่ที่ป่วยหนัก เอกก็รู้สึกผิดและให้อภัย ทั้งสองได้กลับมาร่วมงานกันอีกครั้ง และได้เรียนรู้ถึงความสำคัญของการให้อภัยและการเข้าใจกัน

ลุงยอดพบกระเป๋าเงินที่ป้ายรถเมล์และนำมาส่งคืนให้บริษัทขนส่ง ด้วยความซื่อสัตย์ของเขา ทำให้เจ้าของบริษัทประทับใจและมอบตำแหน่งงานให้ลุงยอดเป็นพนักงานตรวจสอบทรัพย์สิน แสดงให้เห็นว่าการรักษาความดีและความซื่อสัตย์เป็นสิ่งที่มีคุณค่าและนำมาซึ่งความไว้วางใจในที่สุด