เสียงร้องจากดวงใจ

ตูนเด็กชายที่ชอบรังแกสัตว์ ถูกเตือนโดยลุงคำแต่ไม่ใส่ใจ จนกระทั่งตูนฝันเห็นเจ้าแดง สุนัขที่เขาเคยรังแก ตูนรู้สึกผิดและเริ่มเปลี่ยนแปลงตนเองด้วยการดูแลและให้อาหารเจ้าแดง พร้อมเรียนรู้ความสำคัญของการเมตตาต่อสัตว์ทุกตัว

327 อ่าน

อ่านเรื่องเต็ม พิมพ์เรื่องนี้

Tags :

แนะนำตัวละคร

ตูน

เจ้าแดง

ลุงคำ

คุณแม่

ในหมู่บ้านเล็ก ๆ มีเด็กชายชื่อ ตูน ผู้ชอบสนุกกับการรังแกสัตว์ เขามักใช้ไม้เขี่ยแมว หรือตีสุนัขจรจัดเพื่อความสนุก วันหนึ่งขณะที่เขากำลังไล่ขว้างหินใส่ เจ้าแดง สุนัขจรจัดตัวหนึ่ง ลุงคำ เดินผ่านมาพบเข้า

ลุงคำ

ไอ้หนู ทำไมเจ้าถึงรังแกมันล่ะ เจ้าแดงมันก็แค่อยากมีชีวิตที่ดีเหมือนเรานะ

ตูน

ลุง มันก็แค่หมาจรจัดนี่ครับ มันไม่มีค่าอะไรเลย

ลุงคำได้แต่มองตูนด้วยสายตาเศร้า ก่อนจะพูดทิ้งท้าย

ลุงคำ

สัตว์ทุกตัวมีชีวิตเหมือนเรา เจ้าลองคิดดูว่าถ้าเป็นเจ้าถูกคนอื่นทำร้าย เจ้าจะรู้สึกยังไง

ตูนไม่สนใจคำเตือน เขายังคงวิ่งไล่เจ้าแดงจนมันหนีไปด้วยความหวาดกลัว แต่ในคืนนั้นเอง ตูนฝันถึงเจ้าแดง มันนอนบาดเจ็บพร้อมกับส่งสายตาเศร้าสร้อย

เจ้าแดง

ฉันก็แค่ต้องการอยู่ในโลกนี้อย่างสงบ ทำไมเธอต้องรังแกฉันด้วย?

ตูนสะดุ้งตื่นด้วยความตกใจ และในเช้าวันรุ่งขึ้น เขาเดินออกมานอกบ้านและพบว่าเจ้าแดงกำลังมองเขาอยู่จากมุมหนึ่งของหมู่บ้าน ดวงตาของมันเต็มไปด้วยความกลัวและหวาดระแวง ตูนเริ่มรู้สึกผิดและพยายามเข้าใกล้เจ้าแดงพร้อมถือขนมปังติดมือไปด้วย

ตูน

เจ้าแดง ฉันขอโทษนะ ฉันรู้แล้วว่าฉันทำผิดไป ฉันจะไม่รังแกเจ้าอีก

เจ้าแดงลังเล แต่ในที่สุดก็ยอมเข้ามาดมขนมปังในมือของตูนอย่างช้า ๆ จากนั้นมันเริ่มกินด้วยความระมัดระวัง ตูนมองมันด้วยความรู้สึกผิด

คุณแม่

ลูก แม่ภูมิใจที่ลูกเริ่มเข้าใจว่าเราต้องเมตตาต่อสัตว์ทุกตัว นั่นเป็นสิ่งที่แสดงถึงความเป็นคนที่แท้จริง

หลังจากวันนั้น ตูนเปลี่ยนไป เขากลายเป็นเด็กที่รักสัตว์และมักนำอาหารไปให้เจ้าแดง รวมถึงช่วยลุงคำดูแลสัตว์จรจัดตัวอื่น ๆ ในหมู่บ้านอีกด้วย จนเขาได้รับความชื่นชมจากคนในหมู่บ้านและลุงคำ และเป็นที่รักของสัตว์ทุกตัว

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

“สัตว์ทุกตัวมีชีวิตและความรู้สึกเช่นเดียวกับเรา การทำร้ายสัตว์ไม่ได้ทำให้เราดูยิ่งใหญ่ แต่แสดงถึงจิตใจที่อ่อนแอ การเมตตาต่อสัตว์คือสิ่งที่สะท้อนความเป็นคนที่มีคุณธรรมและจิตใจที่อ่อนโยน”