ณ บ้านหลังหนึ่งในแถบชนบทที่มีการเลี้ยงไก่เพื่อที่จะสามรถนำไข่ไก่ไปขาย หรือนำมาทำเป็นอาหารได้ และเช้าวันหนึ่ง ขณะที่แม่ไก่กำลังคุ้ยเขี่ยหาอาหารบนลานดินอย่างเช่นทุกวัน แต่มันก็เขี่ยไปเจอบางสิ่งบางอย่างที่ส่องแสงประกายวิบวับอยู่ที่พื้น

น้องฟ้าที่เคยมองว่าการแยกขยะเป็นเรื่องยุ่งยาก ได้เรียนรู้ความสำคัญของการแยกขยะจากน้องวินและคุณครูสมคิด เธอเริ่มเปลี่ยนนิสัยและช่วยชุมชนให้สะอาดขึ้น นิทานเรื่องนี้สอนให้เด็ก ๆ เห็นถึงความสำคัญของการแยกขยะเพื่อรักษาสิ่งแวดล้อมและใช้ทรัพยากรอย่างยั่งยืน

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีราชสีห์และหมีเป็นเพื่อนกัน พวกมันออกหากินที่ป่าใหญ่อยู่เป็นประจำอยู่มาวันหนึ่งพวกมันได้ช่วยกันหาอาหารซึ่งเหยื่อของมันก็คือซากของแพะตัวหนึ่งพวกมันได้พูดคุยและตกลงกันเพื่อที่จะแบ่งอาหารซึ่งก็คือเนื้อแพะตัวนั้น

กระต่ายผู้หลงตัวเองท้าเต่าผู้เดินช้า ๆ วิ่งแข่ง โดยกระต่ายมั่นใจว่าจะชนะ แต่เมื่อมันหยุดพักเพราะคิดว่าเต่าไม่ทัน มันก็แพ้ไปในที่สุด เต่าใช้ความพยายามและไม่ยอมแพ้จนไปถึงเส้นชัยเป็นผู้ชนะ

มีสุนัขจิ้งจอกตัวหนึ่งเดินมาด้วยความหิวเนื่องจากไม่มีอาหารที่เป็นเนื้อให้มันกินเลย มันจึงเดินต่อไปเรื่อย ๆ จนได้สังเกตว่าได้มีเจ้ากาดำตัวหนึ่งเกาะอยู่บนกิ่งไม้ ทันใดนั้นจิ้งจอกก็เห็นเนื้อที่ กาคาบไว้ ด้วยความฉลาดแกมเจ้าเล่ห์ของเจ้าจิ้งจอกมันจึงได้พูดขึ้นมาว่า สวัสดีแม่กาสุดสวย

พระเวสสันดรชาดกเป็นเรื่องราวของพระเวสสันดร ผู้บำเพ็ญทานบารมีอย่างยิ่งใหญ่ ทรงสละทุกสิ่งเพื่อผู้อื่น แม้กระทั่งช้างเผือกมงคล บุตร และภรรยา การให้ทานของพระองค์ทำให้ถูกเนรเทศออกจากเมือง แต่ด้วยความเสียสละ พระองค์ยังคงให้ทานจนถึงที่สุด เมื่อเวลาผ่านไป ชาวเมืองระลึกถึงคุณความดีและอัญเชิญพระองค์กลับมาครองราชย์อีกครั้ง นิทานนี้สอนเรื่องความสำคัญของการให้และการเสียสละเพื่อประโยชน์สุขของส่วนรวม

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีหมาจิ้งจอกตัวหนึ่งมันได้เดินอย่างซุ่มซ่ามและพลัดตกลงไปในบ่อน้ำที่ดูแล้วลึกมาก มันพยายามที่จะตะเกียดตะกายตัวเองเพื่อที่จะเอื้อมให้ถึงและดันตัวมันเองออกมาให้ได้

นกหนุ่มสร้างรังใหญ่โตด้วยความทะเยอทะยาน แต่เมื่อพายุมา รังกลับพังลง นกเฒ่าสอนให้นกหนุ่มเรียนรู้ที่จะสร้างรังที่พอดี นิทานเรื่องนี้สอนว่า ความพอดีและเรียบง่ายมักจะเป็นสิ่งที่เหมาะสมที่สุดในชีวิต

แมวพยายามเร่งเวลาของนาฬิกาทราย แต่ก็พบว่ามันไม่สามารถเร่งได้ นาฬิกาทรายสอนให้มันเข้าใจว่า เวลาเป็นสิ่งที่ควรปล่อยให้ดำเนินไปตามธรรมชาติ และควรใช้ทุกช่วงเวลาอย่างคุ้มค่า นิทานเรื่องนี้สอนว่า เวลาเป็นทรัพยากรที่สำคัญที่สุดในชีวิต จงใช้มันอย่างฉลาดและไม่เปล่าประโยชน์

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ ป่าใหญ่ที่มีสัตว์ป่ามากมายอาศัยอยู่ มีหมีตัวหนึ่งเดินหาอาหารกิน ซึ่งหมีชื่นชอบผลไม้เป็นชีวิตจิตใจ หากได้พบกับต้นเบอร์รี่ มันจะกินจนเกลี้ยงไม่ให้เหลือ แต่วันนี้เบอร์รี่ที่มันชื่นชอบหมดเสียแล้ว มันจึงต้องเดินหาอาหารต่อไปจนได้มาพบกับรังผึ้งรวงใหญ่

เอื้อยสูญเสียแม่ไปและต้องอยู่กับแม่เลี้ยงใจร้าย แต่ได้พบปลาบู่ทองที่แท้จริงคือแม่ของเธอที่กลับชาติมาเกิดเพื่อคอยช่วยเหลือ เอื้อยพึ่งพาปลาบู่ทองจนแม่เลี้ยงรู้และฆ่าปลาบู่ ไม่ว่าจะเกิดใหม่ชาติไหนก็ถูกแม่เลี้ยงกำจัดทิ้ง แม้จะถูกแม่เลี้ยงขัดขวาง เธอยังอดทน จนความจริงถูกเปิดเผยและเธอได้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุข

ห่านรู้สึกเจ็บเท้าแต่ไม่ยอมหยุดเพื่อแก้ไข จนหมาแก่แนะนำให้มันถอดรองเท้าและพบก้อนหินที่เป็นต้นเหตุ นิทานเรื่องนี้สอนว่า ปัญหาเล็ก ๆ ควรได้รับการแก้ไขทันที เพื่อป้องกันไม่ให้กลายเป็นอุปสรรคใหญ่ในอนาคต