ลาตัวหนึ่งพบผิวหนังสิงโตในป่าและคิดแผนจะใช้มันหลอกสัตว์ตัวอื่นให้กลัว มันคลุมตัวด้วยผิวหนังสิงโตและเดินไปในหมู่บ้าน ทำให้สัตว์ต่าง ๆ วิ่งหนีด้วยความกลัว ลารู้สึกภูมิใจในแผนการของตัวเอง แต่ชาวนาที่เห็นเข้าเริ่มสงสัย เมื่อชาวนาทดลองเป่านกหวีด ลาก็ตกใจและเผลอร้องออกมาด้วยเสียงที่แท้จริง สัตว์ทุกตัวและชาวนาต่างหัวเราะเยาะ ลาจึงรู้สึกอับอายและหนีไปในที่สุด

กระต่ายผู้ภาคภูมิใจในความเร็วของตนดูถูกต้นไผ่ที่ยืนนิ่งอยู่ แต่เมื่อพายุพัดมา กระต่ายพบว่าความเร็วของมันไม่สามารถช่วยให้รอดพ้นได้ ขณะที่ต้นไผ่ยังคงอยู่รอดด้วยความยืดหยุ่น กระต่ายจึงเรียนรู้ว่าความมั่นคงและความยืดหยุ่นเป็นคุณค่าที่สำคัญ

ณ บึงน้ำขนาดใหญ่แห่งหนึ่งในแถบชุมชนที่มีปลานานาพันธุ์อาศัยอยู่เป็นจำนวนมาก เพราะบึงแห่งนี้มีระบบนิเวศที่อุดมสมบูรณ์ ชาวบ้านจึงมักจะมาหาอาหารในบริเวณนี้อยู่เสมอ

ณ ป่าใหญ่แห่งหนึ่ง ในวันที่ท้องฟ้าโปร่งใส อากาศเย็นสบาย ราชสีห์ตัวใหญ่ มองดูแล้วช่างสมกับเป็นเจ้าแห่งป่า น่าเกรงขามยิ่งนัก มันกำลังนอนหลับนิ่งเงียบอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ ซึ่งในขณะเดียวกัน ก็มีเจ้าหนูตัวน้อย ได้ออกมาวิ่งเล่นหาอาหารกินในบริเวณ

แม่ปูพยายามสอนให้ลูกปูเดินตรง แต่เมื่อถูกขอให้เดินเป็นตัวอย่าง แม่ปูกลับพบว่าตนเองก็ไม่สามารถเดินตรงได้เช่นกัน จากนั้นแม่ปูก็เรียนรู้ว่าตนไม่ควรสอนสิ่งที่ตนเองยังทำไม่ได้

กาตัวหนึ่งไม่ชอบใจขนสีดำของตัวเอง เพราะมันมักจะถูกล้อว่าเป็นกาดำ น่าอัปลักษณ์ มันจึงอยากจะมีขนที่งดงามเช่นเดียวกับนกยูงที่ถูกคนอื่นชื่นชมอยู่เสมอ โดยเฉพาะเวลาที่นกยูงรำแพนขน ช่างเป็นอะไรที่งดงามเสียจริง

มายด์มักจะช่วยเหลือคุณยายสมในหมู่บ้าน ขณะที่ต้าสงสัยว่าเธอทำไปเพื่ออะไร เมื่อวันหนึ่งเขาลองช่วยคุณยาย เขาได้สัมผัสถึงความสุขจากการช่วยเหลือและเริ่มมองการทำดีในมุมใหม่ เรื่องนี้สอนให้รู้ว่าความสุขจากการช่วยเหลือเป็นสิ่งที่ทำให้หัวใจอบอุ่นโดยไม่ต้องการสิ่งตอบแทน

ณ ป่าใหญ่แห่งหนึ่งมีสัตว์ป่าอาศัยอยู่มากมายหลายชนิด หนึ่งในสัตว์ป่าก็มีลิงอยู่ตัวหนึ่งมันอาศัยอยู่ที่นี่มานานแล้วเจ้าลิงจะออกมาอยู่ในป่าตรงที่มีลำธารเพื่อจะเก็บผลไม้กินทุกวันทุกวันจนผลไม้ในป่าเริ่มจะหมดลง เจ้าลิงสังเกตเห็นว่ามีป่าใหญ่อีกที่อยู่ตรงกันข้ามกับป่าที่มันอาศัยอยู่มันมองเห็นว่าป่าฝั่งนั้นมีผลไม้มากมายหลายอย่างคงไม่ทำให้มันอยู่อย่างแร้นแค้นเหมือนที่นี่แน่นอน

นัทมักไม่เชื่อฟังคำสอนของแม่ วันหนึ่งเมื่อเขาไม่ฟังคำเตือนเรื่องการกลับบ้านก่อนค่ำ นัทพบว่าตัวเองหลงทางและนึกเสียใจที่ไม่เชื่อฟังแม่ หลังจากที่ได้เรียนรู้จากเหตุการณ์นี้ นัทตั้งใจฟังคำสอนของแม่มากขึ้น เพราะรู้ว่าคำสอนนั้นมาจากความห่วงใย

มีสุนัขจิ้งจอกตัวหนึ่งเดินมาด้วยความหิวเนื่องจากไม่มีอาหารที่เป็นเนื้อให้มันกินเลย มันจึงเดินต่อไปเรื่อย ๆ จนได้สังเกตว่าได้มีเจ้ากาดำตัวหนึ่งเกาะอยู่บนกิ่งไม้ ทันใดนั้นจิ้งจอกก็เห็นเนื้อที่ กาคาบไว้ ด้วยความฉลาดแกมเจ้าเล่ห์ของเจ้าจิ้งจอกมันจึงได้พูดขึ้นมาว่า สวัสดีแม่กาสุดสวย

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีหมาจิ้งจอกตัวหนึ่งมันได้เดินอย่างซุ่มซ่ามและพลัดตกลงไปในบ่อน้ำที่ดูแล้วลึกมาก มันพยายามที่จะตะเกียดตะกายตัวเองเพื่อที่จะเอื้อมให้ถึงและดันตัวมันเองออกมาให้ได้

ต้นทำบอลโดนของเล่นของกวางจนเสียหาย แต่กลับไม่ขอโทษ ทำให้กวางเสียใจ เมื่อครูนาเข้ามาชี้แนะให้ต้นเข้าใจถึงความสำคัญของคำขอโทษ ต้นจึงได้ขอโทษกวางและช่วยซ่อมของเล่น ทำให้ทั้งคู่กลับมาเป็นเพื่อนสนิทกัน เรื่องนี้สอนให้รู้ถึงพลังของคำขอโทษในการรักษามิตรภาพ