ลาตัวหนึ่งพบผิวหนังสิงโตในป่าและคิดแผนจะใช้มันหลอกสัตว์ตัวอื่นให้กลัว มันคลุมตัวด้วยผิวหนังสิงโตและเดินไปในหมู่บ้าน ทำให้สัตว์ต่าง ๆ วิ่งหนีด้วยความกลัว ลารู้สึกภูมิใจในแผนการของตัวเอง แต่ชาวนาที่เห็นเข้าเริ่มสงสัย เมื่อชาวนาทดลองเป่านกหวีด ลาก็ตกใจและเผลอร้องออกมาด้วยเสียงที่แท้จริง สัตว์ทุกตัวและชาวนาต่างหัวเราะเยาะ ลาจึงรู้สึกอับอายและหนีไปในที่สุด

กระต่ายผู้ภาคภูมิใจในความเร็วของตนดูถูกต้นไผ่ที่ยืนนิ่งอยู่ แต่เมื่อพายุพัดมา กระต่ายพบว่าความเร็วของมันไม่สามารถช่วยให้รอดพ้นได้ ขณะที่ต้นไผ่ยังคงอยู่รอดด้วยความยืดหยุ่น กระต่ายจึงเรียนรู้ว่าความมั่นคงและความยืดหยุ่นเป็นคุณค่าที่สำคัญ

ณ บึงน้ำขนาดใหญ่แห่งหนึ่งในแถบชุมชนที่มีปลานานาพันธุ์อาศัยอยู่เป็นจำนวนมาก เพราะบึงแห่งนี้มีระบบนิเวศที่อุดมสมบูรณ์ ชาวบ้านจึงมักจะมาหาอาหารในบริเวณนี้อยู่เสมอ

ณ ป่าใหญ่แห่งหนึ่ง ในวันที่ท้องฟ้าโปร่งใส อากาศเย็นสบาย ราชสีห์ตัวใหญ่ มองดูแล้วช่างสมกับเป็นเจ้าแห่งป่า น่าเกรงขามยิ่งนัก มันกำลังนอนหลับนิ่งเงียบอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ ซึ่งในขณะเดียวกัน ก็มีเจ้าหนูตัวน้อย ได้ออกมาวิ่งเล่นหาอาหารกินในบริเวณ

นกน้อยลังเลที่จะบินเพราะกลัวว่าตัวเองยังไม่พร้อม แต่นกเฒ่าช่วยเตือนสติว่าหากมัวแต่รอ โอกาสก็อาจผ่านพ้นไป ในที่สุด นกน้อยก็ตัดสินใจลองบิน และมันก็ทำได้สำเร็จ นิทานเรื่องนี้สอนว่า อย่ารอให้ทุกอย่างพร้อม เพราะบางครั้งโอกาสไม่เคยรอเรา

กาตัวหนึ่งไม่ชอบใจขนสีดำของตัวเอง เพราะมันมักจะถูกล้อว่าเป็นกาดำ น่าอัปลักษณ์ มันจึงอยากจะมีขนที่งดงามเช่นเดียวกับนกยูงที่ถูกคนอื่นชื่นชมอยู่เสมอ โดยเฉพาะเวลาที่นกยูงรำแพนขน ช่างเป็นอะไรที่งดงามเสียจริง

พี่ภูมิและน้องพลอยเติบโตในครอบครัวที่พ่อแม่ทำงานหนัก เมื่อพ่อป่วยหนัก แม่ต้องรับภาระทั้งหมด พลอยช่วยแม่ทำงานและดูแลพ่อ แต่ภูมิไม่สนใจจนกระทั่งแม่ล้มป่วย ภูมิเริ่มสำนึกผิดและช่วยเหลืองานบ้านพร้อมกับพลอย จนแม่ฟื้นตัวและครอบครัวกลับมามีความสุขอีกครั้ง นิทานนี้สอนถึงความสำคัญของการกตัญญูและการตอบแทนพระคุณพ่อแม่ในยามที่พวกท่านต้องการ

ณ ป่าใหญ่แห่งหนึ่งมีสัตว์ป่าอาศัยอยู่มากมายหลายชนิด หนึ่งในสัตว์ป่าก็มีลิงอยู่ตัวหนึ่งมันอาศัยอยู่ที่นี่มานานแล้วเจ้าลิงจะออกมาอยู่ในป่าตรงที่มีลำธารเพื่อจะเก็บผลไม้กินทุกวันทุกวันจนผลไม้ในป่าเริ่มจะหมดลง เจ้าลิงสังเกตเห็นว่ามีป่าใหญ่อีกที่อยู่ตรงกันข้ามกับป่าที่มันอาศัยอยู่มันมองเห็นว่าป่าฝั่งนั้นมีผลไม้มากมายหลายอย่างคงไม่ทำให้มันอยู่อย่างแร้นแค้นเหมือนที่นี่แน่นอน

แมวที่เคยหลงใหลในความงามของตัวเองได้เรียนรู้จากกระจกวิเศษว่าความงามที่แท้จริงคือการกระทำเพื่อผู้อื่น มันเริ่มใช้ชีวิตด้วยความเมตตาและได้รับความรักจากสัตว์ตัวอื่น นิทานเรื่องนี้สอนว่า ความดีภายในสำคัญกว่ารูปลักษณ์ภายนอก

กบลังเลที่จะกระโดดลงไปบนใบบัวเพราะกลัวความล้มเหลว แต่เมื่อมันรวบรวมความกล้า มันพบว่ามันสามารถทำได้ นิทานเรื่องนี้สอนว่า การเอาชนะความกลัวและลองทำสิ่งใหม่ ๆ อาจนำไปสู่ประสบการณ์ที่มีค่าและความสำเร็จที่ไม่คาดคิด

ลมหนาวพยายามโน้มน้าวให้หนูนาหยุดสะสมอาหารและสนุกกับการเล่น แต่หนูนาไม่ฟังและมุ่งมั่นเตรียมตัวสำหรับฤดูหนาว เมื่อหิมะตกหนัก หนูนาที่มีอาหารสะสมอยู่ในรังก็อยู่รอดได้อย่างสบาย ในขณะที่สัตว์อื่นประสบความลำบาก นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าการเตรียมตัวและวางแผนล่วงหน้าเป็นสิ่งสำคัญในชีวิต

เมย์ หญิงสาวใจร้อน ได้เรียนรู้ความสำคัญของการอดทนรอจากลุงสมชาย เจ้าของสวนมะม่วง ผ่านบทเรียนจากการปลูกต้นมะเขือเทศของเธอเอง สุดท้ายเมย์ได้เข้าใจว่าความอดทนและการรอคอยเป็นกุญแจสำคัญสู่ความสำเร็จในชีวิต