กากับนกยูง

กากับนกยูง

กาตัวหนึ่งไม่ชอบใจขนสีดำของตัวเอง เพราะมันมักจะถูกล้อว่าเป็นกาดำ น่าอัปลักษณ์ มันจึงอยากจะมีขนที่งดงามเช่นเดียวกับนกยูงที่ถูกคนอื่นชื่นชมอยู่เสมอ โดยเฉพาะเวลาที่นกยูงรำแพนขน ช่างเป็นอะไรที่งดงามเสียจริง

671 อ่าน
อ่านเรื่องเต็ม
กาตัวหนึ่งไม่ชอบใจขนสีดำของตัวเอง เพราะมันมักจะถูกล้อว่าเป็นกาดำ น่าอัปลักษณ์ มันจึงอยากจะมีขนที่งดงามเช่นเดียวกับนกยูงที่ถูกคนอื่นชื่นชมอยู่เสมอ โดยเฉพาะเวลาที่นกยูงรำแพนขน ช่างเป็นอะไรที่งดงามเสียจริง
วันหนึ่งเจ้ากาจึงคิดแปลงโฉมของตนโดยเก็บขนหางที่นกยูงสลัดทิ้งมาเสียบแซมกับขนของตน มันบินอวดพวกกาด้วยกันและพูดเยาะเย้ยว่า
กา
กา

ดูขนของข้าสิ ทั้งแวววาวและมีสีสันสวยงามกว่าขนดำปี๋ของพวกเจ้าซะอีก

กา
กา

ข้าไม่อยากอยู่กับกาดำอย่างพวกเจ้าหรอกนะ เพราะข้าจะไปอยู่กับฝูงนกยูงที่มีขนที่งดงามเหมือนกัน

จากนั้นกาก็ผละจากฝูงของตนเข้าไปอาศัยอยู่กับฝูงนกยูง แต่พวกนกยูงกลับไม่พอใจที่มันเข้ามาอาศัยอยู่ในฝูงอย่างไม่เจียมตัว พวกนกยูงจึงรุมจิกตีจนขนหลุดร่วงพร้อมกับไล่ตะเพิด
นกยูง
นกยูง

หน็อยแน่ คิดอยากจะเป็นนกยูงอย่างพวกเรา ช่างไม่เจียมตัวจริง ๆ ไปให้พ้นนะ!

กา
กา

ช้าก่อน! ดูนี่สิ ข้าก็มีขนที่งดงามเหมือนกับพวกท่านเลยนะ

เจ้ากาพยายามคาบขนนกยูงที่ร่วงตามพื้นขึ้นมาอ้างว่าเป็นขนของตน
นกยูง
นกยูง

เจ้าไม่ใช่นกยูง เพราะเจ้าคือกาดำ! รีบออกไปให้พ้น ไม่อย่างนั้นพวกข้าจะรุมจิกเจ้าอีก!

กาต้องบินซมซานกลับไปหาพวกพ้องด้วยความผิดหวัง และหวังว่าฝูงของมันจะช่วยปลอบใจ แต่ฝูงกาที่เคยถูกมันเยาะเย้ยจึงหัวเราะและไม่ยอมให้อยู่ด้วย เจ้ากาหลงตัวเองจึงต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
ม้า
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

“จงพอใจในสิ่งที่ตนมี”