แมวขี้โวยวายรู้สึกไม่พอใจที่คนในหมู่บ้านชอบแมวผู้เงียบขรึมมากกว่าตัวเอง แต่เมื่อแมวผู้เงียบขรึมเตือนว่าการร้องเสียงดังเกินไปไม่ใช่สิ่งที่คนต้องการ มันจึงได้เรียนรู้ว่าการทำหน้าที่ของตนเองให้ดีสำคัญกว่าการโอ้อวดเสียงของตัวเอง

เอก เจ้าของร้านอาหารเคยโกรธน้อย ลูกจ้างเก่าที่ลาออกไปโดยไม่บอกกล่าว แต่หลังจากได้ฟังเหตุผลที่แท้จริงจากน้อย ซึ่งต้องรีบกลับไปดูแลแม่ที่ป่วยหนัก เอกก็รู้สึกผิดและให้อภัย ทั้งสองได้กลับมาร่วมงานกันอีกครั้ง และได้เรียนรู้ถึงความสำคัญของการให้อภัยและการเข้าใจกัน

ลุงยอดพบกระเป๋าเงินที่ป้ายรถเมล์และนำมาส่งคืนให้บริษัทขนส่ง ด้วยความซื่อสัตย์ของเขา ทำให้เจ้าของบริษัทประทับใจและมอบตำแหน่งงานให้ลุงยอดเป็นพนักงานตรวจสอบทรัพย์สิน แสดงให้เห็นว่าการรักษาความดีและความซื่อสัตย์เป็นสิ่งที่มีคุณค่าและนำมาซึ่งความไว้วางใจในที่สุด

กระต่ายป่าขี้ขลาดถามสิงโตถึงข่าวลือที่ว่าสิงโตก็กลัวเสียงไก่ขัน สิงโตยอมรับอย่างตรงไปตรงมาว่ามันกลัวสิ่งเล็ก ๆ เช่นเสียงไก่ กระต่ายป่าหัวเราะและตระหนักว่าตัวเองก็กลัวเสียงเห่าของลูกสุนัขล่าเนื้อเช่นกัน

แมงมุมหิวโซคิดว่าจะจับนกกระจอกเพื่อกินเป็นอาหาร มันจึงสร้างใยที่หนาและกว้างหวังว่าจะดักจับนกกระจอกได้ แต่เมื่อใยแมงมุมถูกนกกระจอกบินชน มันกลับขาดกระจายทันที แมงมุมจึงได้เรียนรู้ว่าไม่ควรทำในสิ่งที่เกินกำลังของตนเอง และกลับไปดักจับแมลงตามปกติ

มานพและนารีเคยมีปากเสียงกันจนเกิดความบาดหมาง แต่ด้วยคำแนะนำจากเพื่อนสนิท ทั้งสองตัดสินใจให้อภัยกัน นำมาซึ่งการกลับมาเป็นเพื่อนกันอีกครั้ง นิทานนี้สอนให้รู้ว่า การให้อภัยคือการปล่อยวางความโกรธและนำความสุขกลับมาสู่ชีวิต

ลิงตัวหนึ่งที่อายุมากและสายตาฝ้าฟางได้ยินคำแนะนำจากมนุษย์ว่า การสวมแว่นตาจะช่วยให้มองเห็นชัดขึ้น มันจึงไปขโมยแว่นตาจากหมู่บ้านมาและสวมใส่ทุกอันที่มันหาได้ แต่ไม่ว่าจะสวมแว่นตาไหน มันก็ยังมองไม่เห็นชัดเจน จนสุดท้ายมันโมโหและทำลายแว่นตาทุกอันไป

พี่หรั่งเริ่มต้นงานใหม่ด้วยความตื่นเต้นและกังวล เขาพบว่าในที่ทำงานใหม่มีความยากลำบากมากมาย แต่เพื่อนร่วมงานอย่างพี่พีทและคำแนะนำจากคุณแม่ทำให้เขามีกำลังใจและความเชื่อมั่นในตัวเองมากขึ้น จนในที่สุดเขาก็สามารถทำงานได้ดีขึ้นและกลายเป็นคนที่มีทักษะในสายงานที่ทำ

นายธรรมยึดมั่นในศีลอย่างเคร่งครัด แม้เพื่อน ๆ จะพยายามชักชวนให้ละเมิดศีล คุณตาชัย ชายชราผู้มีประสบการณ์ชีวิต ได้แนะนำเขาว่าการรักษาศีลเป็นสมบัติล้ำค่าและจะนำพาความสงบสุขที่แท้จริงมาให้ ด้วยคำแนะนำนี้ นายธรรมยิ่งมุ่งมั่นรักษาศีล และพบความสุขจากจิตใจที่เข้มแข็งและสงบ

พลอยและกานต์ทะเลาะกันเพราะเรื่องเล็ก ๆ จนทำให้พลอยไม่อยากคุยกับกานต์ แต่ด้วยคำแนะนำของเมษา พลอยจึงเลือกที่จะขอโทษและปรับความเข้าใจกับกานต์ ทั้งคู่กลับมาเป็นเพื่อนที่ดีและแน่นแฟ้นกว่าเดิม

คนตัดไม้ทำขวานตกลงไปในน้ำ เทพารักษ์ได้มอบขวานทองคำและเงินมาให้ แต่คนตัดไม้ปฏิเสธเพราะรู้ว่าขวานของเขาเป็นเพียงขวานเหล็กธรรมดา ๆ เทพารักษ์ชื่นชมในความซื่อสัตย์และมอบขวานทั้งสามเล่มให้เป็นรางวัล

น้ำฝนเคยเป็นเด็กที่ไม่ค่อยสนใจพัฒนาตัวเอง จนกระทั่งครูวิชัยและเพื่อนสนิทอย่างเมฆช่วยแนะนำให้เธอเริ่มฝึกสิ่งใหม่ ๆ ทีละเล็กทีละน้อย น้ำฝนจึงได้เรียนรู้ถึงความสำคัญของการพัฒนาตัวเอง และในที่สุดเธอก็พบว่าชีวิตมีความหมายและท้าทายมากขึ้น