โอ้! เจ้าดอกไม้ เจ้าช่างงดงามเสียจริง! ทำไมเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่ในป่าที่ไม่มีใครเห็นความงามของเจ้า?
ข้าไม่ต้องการให้ใครมาชื่นชมความงามของข้า ข้าพอใจที่จะบานในที่ของข้าและช่วยเติมสีสันให้ป่าแห่งนี้
แต่ถ้าเจ้าไปบานในสวนใหญ่ในเมือง ทุกคนจะได้เห็นความงามของเจ้า เจ้าจะกลายเป็นที่รักและโด่งดัง
ข้ารู้ว่าการอยู่ในสวนใหญ่คงน่าสนุก แต่ความสุขของข้าไม่ใช่การให้ใครมาชื่นชม ข้าแค่อยากอยู่ในที่ที่ข้ารู้สึกสบายและช่วยสร้างความสุขให้กับสิ่งรอบตัว เช่นผึ้งและผีเสื้อที่มาเยี่ยมเยือนข้า
บางทีข้าอาจจะวิ่งไปรอบ ๆ ป่าเพื่อหาที่ที่ดีกว่านี้ แต่เจ้าน่าจะมีความสุขอยู่แล้วกับสิ่งที่เจ้ามี
ใช่แล้ว ความสุขไม่ได้ขึ้นอยู่กับการเป็นที่ยอมรับของใคร แต่ขึ้นอยู่กับการยอมรับในสิ่งที่เราเป็นและสิ่งที่เรามี