บิ๊กเป็นเด็กชายที่ไม่ค่อยพูดคำว่าขอบคุณ เมื่อเพื่อนของเขาอย่างน้อยได้อธิบายถึงความสำคัญของการแสดงความซาบซึ้ง บิ๊กเริ่มเข้าใจและเริ่มฝึกพูดขอบคุณคนรอบตัว ไม่ว่าจะเป็นคุณแม่หรือเพื่อน เขาได้เรียนรู้ว่าคำว่า "ขอบคุณ" เป็นสิ่งสำคัญที่สามารถทำให้คนอื่นรู้สึกดีและมีความสุข

มีนาเป็นเด็กหญิงที่ไม่ชอบการรอคอย เมื่อเห็นลุงชัยปลูกต้นไม้ เธอรู้สึกว่าไม่น่าสนุก แต่เมื่อได้เห็นน้องชายของเธอรดน้ำต้นไม้อย่างมีความสุข และลองปลูกต้นไม้ด้วยตนเอง เธอได้เรียนรู้ว่าการรอคอยและความอดทนคือสิ่งที่ทำให้เธอภูมิใจในสิ่งที่ทำ

แก้วและต้นพบกระเป๋าเงินตกอยู่ข้างทาง ขณะที่ต้นคิดจะแอบเก็บไว้ แก้วได้สอนให้เขาเห็นถึงความสำคัญของความซื่อสัตย์ ทั้งคู่จึงตัดสินใจนำกระเป๋าไปคืนครู เมื่อเจ้าของกระเป๋ามารับคืน ทั้งแก้วและต้นรู้สึกภูมิใจในสิ่งที่พวกเขาทำ

ปันเป็นเด็กชายที่ไม่ชอบต่อคิวและชอบแซงเพื่อน ๆ เมื่อเขาถูกเตือนโดยเมย์และครูมาคัส เขาเริ่มเข้าใจว่าการต่อคิวคือมารยาทที่ดีที่ควรมีในสังคม การต่อคิวแสดงถึงการเคารพและให้เกียรติผู้อื่น ทำให้ปันตัดสินใจกลับไปต่อคิวและเรียนรู้คุณค่าของการรอคอย

ตาลเป็นเด็กหญิงที่มักจะมาสายเสมอ ทำให้เพื่อนและครูต้องรอ เมื่อเธอได้รับคำสอนจากครูจินและเห็นผลเสียของการมาสาย เธอเริ่มปรับปรุงตัวเองและตรงต่อเวลา จนการแสดงในงานโรงเรียนออกมาดีและทำให้เธอภูมิใจในความพยายาม

ก้องเป็นเด็กชายที่ยอมแพ้เมื่อต้องเจอกับอุปสรรค แต่หลังจากได้รับกำลังใจจากเมย์เพื่อนสนิทและครูตั้ม เขาเริ่มเพียรพยายามฝึกซ้อมจนทำได้ดีขึ้น แม้ว่าเขาจะไม่ชนะการแข่งขัน แต่เขาก็เรียนรู้ว่าความพยายามสำคัญกว่าผลลัพธ์

ต่อเป็นเด็กชายที่มุ่งมั่นจะชนะในกีฬาเสมอ แต่เมื่อแพ้ เขารู้สึกหงุดหงิดและไม่พอใจ แต่ด้วยคำแนะนำจากโอมและครูป้อม ต่อได้เรียนรู้ถึงความสำคัญของน้ำใจนักกีฬา เขาเริ่มยอมรับผลการแข่งขันและให้เกียรติฝ่ายตรงข้าม ไม่ว่าจะชนะหรือแพ้

นัทเป็นเด็กที่ไม่ค่อยมีระเบียบวินัยและมักเลื่อนงานจนถึงนาทีสุดท้าย แต่หลังจากได้เรียนรู้จากบอลและครูแอน เขาเริ่มปรับปรุงตัวเองให้มีวินัยมากขึ้น ทำงานตามแผนและส่งงานตรงเวลา ผลงานของเขาดีขึ้น และเขารู้สึกภูมิใจที่มีระเบียบวินัย

เป้เป็นเด็กชายที่มักจะพูดหรือแสดงออกโดยไม่คำนึงถึงกาลเทศะ แต่หลังจากที่ได้รับคำแนะนำจากเพื่อนและครู เขาเริ่มเรียนรู้ที่จะควบคุมตัวเองและเลือกพูดหรือกระทำสิ่งต่าง ๆ ในเวลาที่เหมาะสม ทำให้เพื่อนและครูรู้สึกพอใจมากขึ้น

บัวเป็นเด็กหญิงที่ซื่อสัตย์เสมอ ในขณะที่มิ่งมักจะโกหกเพื่อหลบเลี่ยงความผิด แต่เมื่อมิ่งได้รับคำแนะนำจากบัวและเรียนรู้จากครูแตง เธอเริ่มตระหนักถึงความสำคัญของความซื่อสัตย์และเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดีขึ้น

อั้มเป็นเด็กชายที่ชอบหยิบของคนอื่นโดยไม่ขออนุญาต แต่เมื่อบีมและครูแก้วสอนให้เขาเข้าใจถึงความสำคัญของการขออนุญาตก่อนหยิบของ อั้มจึงปรับปรุงพฤติกรรมและเริ่มเคารพสิทธิ์ของผู้อื่นมากขึ้น

ต้นเป็นเด็กชายที่ชอบพูดจาไม่สุภาพ แต่เมื่อได้รับคำแนะนำจากครูและเห็นตัวอย่างจากเพื่อนอย่างแก้ว เขาเริ่มปรับตัวและใช้คำพูดที่สุภาพมากขึ้น ทำให้เพื่อน ๆ รู้สึกดีและสร้างความสัมพันธ์ที่ดีในชั้นเรียน