เจ้าชายจันทโครพแห่งเมืองพาราณสีได้รับผอบแก้วจากพระฤาษี โดยได้รับคำเตือนว่าอย่าเปิดจนกว่าจะถึงบ้าน แต่เจ้าชายเสียสัตย์เปิดผอบเสียก่อน ทำให้นางโมราปรากฏตัวขึ้น ทั้งสองเดินทางไปด้วยกันจนพบกับโจรป่า เจ้าชายถูกฆ่าและนางโมราก็หันไปอยู่กับโจรป่า

หนูนาอยากปั่นจักรยานสองล้อแต่ล้มทุกครั้งที่ลอง แต่ด้วยกำลังใจจากพ่อและแม่ เธอไม่ยอมแพ้และฝึกฝนอย่างต่อเนื่อง จนในที่สุดเธอก็สามารถปั่นจักรยานได้สำเร็จ เรื่องราวนี้สอนให้เห็นถึงความสำคัญของความพยายามและการไม่ยอมแพ้

เอ็มเป็นเด็กชายที่คิดว่าตัวเองเก่งที่สุดในทีมฟุตบอล และมักจะตัดสินใจทุกอย่างเองโดยไม่ฟังความคิดเห็นของเพื่อน ทำให้บรรยากาศในทีมแย่ลง วันหนึ่งโค้ชแจ็คเตือนเอ็มว่าการเล่นเป็นทีมต้องให้เกียรติเพื่อนร่วมทีมและฟังความคิดเห็นของทุกคน เอ็มเริ่มคิดได้และขอโทษเพื่อน ๆ จากนั้นเขาเปิดใจฟังความคิดเห็นของทีมและร่วมมือกับทุกคนอย่างจริงจัง ทำให้ทีมของเขาแข็งแกร่งขึ้นและชนะการแข่งขันในที่สุด

นกอินทรีผู้หยิ่งยโสเคยดูถูกนกกระจอกว่าไร้ค่า แต่เมื่อพายุพัดแรงจนมันไม่สามารถบินต่อได้ นกกระจอกกลับเป็นผู้ช่วยให้มันรอดพ้นจากพายุ นกอินทรีได้เรียนรู้ว่าแม้จะมีพลัง แต่บางครั้งความอ่อนน้อมและความคิดสติปัญญาก็สำคัญ

มาร์คเป็นเด็กชายที่ชอบตกปลา แม้เพื่อน ๆ จะท้อแท้และเลิกตกปลาไปแล้ว แต่เขากลับเลือกที่จะอดทนและรอคอยอย่างมีความหวัง จนในที่สุดเขาจับปลาตัวใหญ่ได้ ความสำเร็จของมาร์คแสดงให้เห็นว่าความอดทนเป็นสิ่งสำคัญที่จะนำพาไปสู่ผลลัพธ์ที่ดี

หมาป่าเจ้าเล่ห์ใช้หนังสิงโตมาปกคลุมตัวเพื่อแอบเข้าไปในฝูงแกะ หวังจะล่าแกะได้ง่าย ๆ แต่แกะที่สังเกตเห็นความผิดปกติได้ไหวตัวทันและร่วมมือกันไล่หมาป่าออกไป ทำให้หมาป่าหนีไปโดยไม่ได้อะไร

น้ำเป็นหัวหน้าทีมแบดมินตันที่มักจะตัดสินใจเองโดยไม่ฟังความคิดเห็นของเพื่อน จนกระทั่งโค้ชอ๊อดสอนให้เธอเห็นถึงความสำคัญของการรับฟังและให้เกียรติผู้อื่น เมื่อน้ำเปิดโอกาสให้มุกแสดงความคิดเห็น ทีมของพวกเธอก็ทำคะแนนได้ดีขึ้นและชนะการแข่งขัน

กวางหนุ่มภูมิใจในเขาของตนแต่กลับดูถูกขาของตัวเอง จนเมื่อสุนัขล่ามาไล่ล่า ขาของมันช่วยให้หนีไปได้อย่างรวดเร็ว แต่เขาที่มันภาคภูมิใจกลับทำให้มันติดกับกิ่งไม้ กวางเรียนรู้ว่าบางสิ่งที่เราดูแคลนอาจมีคุณค่ามากกว่าที่คิด

นกน้อยสงสัยว่าทำไมนกฮูกถึงออกหากินตอนกลางคืน นกฮูกอธิบายว่าในความเงียบสงบของคืน มันสามารถสังเกตและเรียนรู้จากสิ่งต่าง ๆ รอบตัว นกน้อยเข้าใจและได้บทเรียนว่าความฉลาดมาจากการเรียนรู้จากสิ่งรอบตัว ทั้งสองแยกย้ายไปด้วยความเข้าใจในวิถีชีวิตที่แตกต่างกัน

ตาลเป็นเด็กที่มักจะรีบทานอาหารโดยไม่สนใจมารยาทบนโต๊ะอาหาร แต่เมื่อคุณแม่และน้องชายได้เตือนสติ ตาลเริ่มเรียนรู้ว่าการรอและการพูดขอบคุณเป็นสิ่งที่ทำให้โต๊ะอาหารอบอุ่นและเป็นระเบียบมากขึ้น

ปริมเป็นเด็กที่ไม่ค่อยแบ่งปันขนมหรือของเล่นให้เพื่อน จนกระทั่งครูมุกสอนให้เธอเห็นถึงคุณค่าของการแบ่งปัน วันหนึ่งปริมตัดสินใจแบ่งขนมให้เพื่อน ๆ และได้พบว่าการแบ่งปันทำให้ทุกคนมีความสุขและสร้างมิตรภาพที่แน่นแฟ้น

ตาลเป็นเด็กที่กลัวการแสดงต่อหน้าคนอื่น แต่เมื่อได้รับกำลังใจจากเพื่อนและคุณครู เธอตัดสินใจเผชิญหน้ากับความกลัวและทำการแสดงอย่างกล้าหาญ เมื่อตาลก้าวข้ามความกลัวได้ ตาลก็รู้สึกภูมิใจและได้เรียนรู้ว่าความกล้าหาญคือการไม่ยอมแพ้ต่อความกลัว