ดูกรอำมาตย์ทั้งสาม ในวันเพ็ญเดือนนี้ควรเป็นฤกษ์ดีที่เราจะทำบางสิ่งบางอย่างเพื่อความเป็นมงคล ท่านคิดว่าเราควรทำสิ่งใด?
ขอเดชะพระองค์ ข้าพระองค์เห็นว่าควรจะออกทัพตีหัวเมืองเพื่อขยายดินแดนให้แคว้นมั่งคั่งและยิ่งใหญ่ขึ้น
แต่หม่อมฉันเห็นว่าพระองค์สมควรที่จะหันไปสนทนาธรรมกับปราชญ์ เพื่อให้รู้แจ้งในธรรมะ และสร้างความเป็นมงคลแท้จริงให้แก่พระองค์และประชาชน
อำมาตย์สุนามะพูดถูก เราควรหันไปหาผู้รู้ธรรม เพื่อชี้ทางให้เราในเรื่องบุญบาปและสิ่งที่ควรทำ
ดูกร คุณาชีวกะ สิ่งใดที่กษัตริย์ควรทำเพื่อจะได้ขึ้นสวรรค์ และสิ่งใดที่ไม่ควรทำเพราะจะนำไปสู่นรก?
ขอเดชะพระองค์ บาปและบุญไม่มีจริง ภพหน้าก็ไม่มี สิ่งที่คนเราทำในชาตินี้ไม่ส่งผลใด ๆ การให้ทานและการทำบุญนั้นเป็นเรื่องไร้สาระ หากพระองค์ต้องการความสุข พระองค์ควรมุ่งแสวงหาความสุขในปัจจุบัน ไม่ต้องกังวลถึงภพหน้า
ข้าแต่พระบิดา ไฉนพระองค์ทรงหลงเชื่อคำสอนผิดเช่นนั้น? บุญและบาปนั้นมีอยู่จริง หากพระองค์ยังคงประพฤติเช่นนี้ พระองค์จะต้องพบกับผลแห่งบาปในภพหน้า
แต่คุณาชีวกะได้ชี้แจงแก่พ่อแล้ว ว่าบาปบุญไม่มีจริง ทำไมพ่อจะต้องกลัวภพหน้าด้วย? จากนี้ไปพ่อจะเสวยสุขในโลกนี้โดยไม่ต้องกังวลถึงสิ่งใด
ข้าแต่ทวยเทพ โปรดช่วยพระราชบิดาของข้าพเจ้าให้พ้นจากความหลงผิด และนำพระองค์กลับสู่ทางธรรมด้วยเถิด
ท่านนักบวช เหตุใดท่านจึงสามารถเหาะขึ้นฟ้าได้?
ข้าพเจ้าสามารถทำเช่นนี้ได้เพราะข้าพเจ้าได้ปฏิบัติตามธรรม รักษาศีล และประพฤติดีด้วยกาย วาจา ใจ ผู้ที่รักษาศีลและประพฤติดีจะได้รับพลังแห่งบุญและสามารถทำสิ่งที่น่าอัศจรรย์ได้
หากเช่นนั้น บาปบุญและภพหน้ามีจริงหรือไม่?
บาปและบุญนั้นมีอยู่จริง ภพหน้าก็มีเช่นกัน ผู้ที่ทำบาปย่อมได้รับผลแห่งบาป และผู้ที่ทำบุญย่อมได้รับผลบุญ หากพระองค์ยังคงหลงผิดและละทิ้งธรรมะเช่นนี้ เมื่อสิ้นชีวิต พระองค์จะต้องพบกับความทุกข์ทรมานในนรก
ข้าพเจ้าเข้าใจแล้ว ข้าพเจ้าไม่ต้องการพบกับความทุกข์ในนรก โปรดช่วยชี้ทางที่ถูกให้ข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจะทำตาม