แม่ปูกับลูกปู

เช้าวันหนึ่ง แม่ปูพาลูก ๆ ออกมาเดินเล่นและหาอาหารที่ชายหาด แสงอาทิตย์ยามเช้าส่องสว่างทำให้ทะเลเป็นประกาย แม่ปูสอนลูก ๆ ให้หัดเดินและมองหาสิ่งมีชีวิตเล็ก ๆ ที่ซ่อนตัวอยู่ในทราย แต่ขณะที่แม่ปูกำลังมองดูการเดินของลูก ๆ นั้น กลับเห็นว่าพวกมันเดินไปเดินมาอย่างไม่เป็นระเบียบเฉไฉไปทางซ้ายทีขวาที

แม่ปูพูดพลางส่ายหัวอย่างอ่อนใจ ลูกปูทั้งหลายหยุดชะงักแล้วหันมามองแม่

ลูกปูพูดด้วยความสงสัย แม่ปูนิ่งคิดครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้าและตัดสินใจเดินให้ลูกดู เธอเริ่มก้าวไปข้างหน้าอย่างมั่นใจ แต่ทันทีที่เดินออกไปได้ไม่กี่ก้าว ขาของแม่ปูก็ยังคงเฉไฉเหมือนเดิม เดินตรงไม่ได้เลยเหมือนลูกปูเช่นกัน

แม่ปูหยุดเดินและมองกลับไปที่ลูก ๆ เธอได้ตระหนักว่าตนเองก็ไม่สามารถเดินตรงได้เช่นกัน เธอจึงยิ้มเจื่อน ๆ และไม่พูดอะไร หลังจากวันนั้น แม่ปูก็รู้สึกอายและไม่กล้าสอนลูกในสิ่งที่ตนเองทำไม่ได้อีกเลย