ห่านกับกบ

ห่านกับกบ

ห่านขาวที่ภูมิใจในความงามของตัวเองพยายามยืดคอให้ดูเหมือนหงส์ แต่กบที่ว่ายน้ำผ่านมาเตือนห่านว่ามันไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนตัวเองให้เป็นอย่างอื่น ห่านขาวจึงตระหนักได้ว่าความงามที่แท้จริงคือการยอมรับและพอใจในสิ่งที่ตนเองมี

27 อ่าน
อ่านเรื่องเต็ม
กาลครั้งหนึ่ง ในทะเลสาบที่ใสสะอาด มีห่านตัวหนึ่งที่มีขนสีขาวราวกับหิมะ ทุกครั้งที่ห่านมองเห็นเงาของตัวเองสะท้อนในน้ำ มันรู้สึกภูมิใจอย่างมากในความงามของตัวเอง
ห่าน
ห่าน

ข้านี่ช่างงดงามเหลือเกิน! ไม่มีห่านตัวใดในฝูงที่ขาวสะอาดและสง่างามเท่ากับข้า ข้าควรจะเป็นผู้นำของฝูง

ด้วยความหลงตัวเอง ห่านขาวจึงเริ่มแยกตัวออกจากฝูง มันว่ายน้ำตัวเดียว และพยายามชูคอให้สูงที่สุด มันคิดว่าถ้าคอยาวกว่านี้ มันจะดูงดงามและสง่าราวกับหงส์
ห่าน
ห่าน

ข้าจะยืดคอให้สูงขึ้นอีกนิด ข้าจะต้องดูสง่าเหมือนหงส์แน่ ๆ

ขณะที่มันพยายามยืดคออย่างสุดความสามารถ มันก็รู้สึกเจ็บและปวดไปทั้งตัว แต่มันก็ยังไม่ยอมละความพยายาม
ห่าน
ห่าน

โอ๊ย! เจ็บจริง ๆ แต่ข้าต้องอดทน ข้าต้องดูเหมือนหงส์ให้ได้!

ขณะนั้นเอง กบตัวหนึ่งว่ายน้ำผ่านมา มันสังเกตเห็นห่านที่กำลังพยายามยืดคออย่างตั้งใจ กบหัวเราะเล็กน้อยแล้วเอ่ยขึ้น
กบ
กบ

เจ้าห่านเอ๋ย ทำไมเจ้าต้องพยายามยืดคอของเจ้าขนาดนั้น?

ห่าน
ห่าน

ข้าต้องการดูเหมือนหงส์ ข้าต้องการให้ทุกคนชื่นชมความงามของข้า

กบ
กบ

ถึงเจ้าจะพยายามอย่างไร เจ้าก็ยังคงเป็นเพียงห่านตัวหนึ่งเท่านั้น ไม่สามารถจะกลายเป็นหงส์ได้หรอกนะ การเปลี่ยนแปลงสิ่งที่เจ้ามีอยู่แล้วเป็นเรื่องยากและไม่จำเป็นเลย

ห่านขาวนิ่งไปสักพัก มันรู้สึกอายและเริ่มตระหนักว่า สิ่งที่กบพูดนั้นเป็นความจริง
ห่าน
ห่าน

ข้าคงโง่จริง ๆ ที่พยายามจะเป็นสิ่งที่ข้าไม่ใช่ ข้าควรจะพอใจในสิ่งที่ข้ามีอยู่และเป็นตัวของตัวเอง

ห่านขาวยิ้มและรู้สึกสบายใจขึ้น มันกลับไปหาเพื่อนในฝูงและไม่พยายามเปลี่ยนตัวเองอีกต่อไป
ม้า
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

“จงพอใจในสิ่งที่ตนเองมีอยู่และยอมรับความเป็นตัวเอง เพราะทุกคนมีความงามในแบบของตัวเอง”