แมวขี้โวยวายกับแมวผู้เงียบขรึม

แมวขี้โวยวายกับแมวผู้เงียบขรึม

แมวขี้โวยวายรู้สึกไม่พอใจที่คนในหมู่บ้านชอบแมวผู้เงียบขรึมมากกว่าตัวเอง แต่เมื่อแมวผู้เงียบขรึมเตือนว่าการร้องเสียงดังเกินไปไม่ใช่สิ่งที่คนต้องการ มันจึงได้เรียนรู้ว่าการทำหน้าที่ของตนเองให้ดีสำคัญกว่าการโอ้อวดเสียงของตัวเอง

366 อ่าน
อ่านเรื่องเต็ม
ในหมู่บ้านเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง มีแมวสองตัวเป็นเพื่อนกัน ตัวหนึ่งเป็นแมวที่ชอบร้องเสียงดังเสมอ ส่วนอีกตัวเป็นแมวที่ชอบอยู่เงียบ ๆ และไม่ค่อยส่งเสียง ทั้งสองมักจะเดินเล่นด้วยกันทุกวัน วันหนึ่ง แมวขี้โวยวายรู้สึกไม่พอใจและหงุดหงิด จึงหันมาบ่นกับเพื่อนของมัน
แมวขี้โวยวาย
แมวขี้โวยวาย

น่าประหลาดใจจริง ๆ ทำไมมนุษย์ถึงชอบเจ้า แมวเงียบ ๆ ที่ไม่เคยร้องเมี๊ยวเลย แต่เมื่อไหร่ที่ข้าออกไป พวกเขาก็เอาแต่ไล่ข้าตลอดเวลา

แมวผู้เงียบขรึมยิ้มเล็กน้อยแล้วตอบกลับ
แมวผู้เงียบขรึม
แมวผู้เงียบขรึม

บางทีอาจเป็นเพราะเจ้าไปทำให้พวกเขาขุ่นเคือง เจ้าร้องเสียงดังตลอดเวลา

แมวขี้โวยวาย
แมวขี้โวยวาย

ไม่จริงเลย! ข้าไม่เคยทำให้ใครขุ่นเคือง ข้าก็แค่ร้องเมี๊ยว ๆ ตามปกติเท่านั้น

แมวผู้เงียบขรึมพยักหน้าแล้วออกความเห็นอีกครั้ง
แมวผู้เงียบขรึม
แมวผู้เงียบขรึม

ถ้าอย่างนั้น อาจจะเป็นเพราะเสียงร้องของเจ้าไม่ค่อยเพราะก็ได้

แมวขี้โวยวาย
แมวขี้โวยวาย

เสียงร้องของข้าน่ะเหรอไม่เพราะ? เสียงของข้ายิ่งใหญ่และดังกังวานมาก ข้าร้องเมี๊ยว ๆ ได้ไพเราะที่สุดในหมู่บ้าน

แมวผู้เงียบขรึม
แมวผู้เงียบขรึม

นั่นแหละปัญหา เจ้าร้องเสียงดังเกินไป และแทนที่จะทำหน้าที่ของเจ้า เช่นจับหนูหรือเฝ้าบ้าน เจ้ากลับเอาแต่ร้องเมี๊ยว ๆ เสียงดังจนผู้คนรำคาญ

แมวขี้โวยวายรู้สึกโกรธเล็กน้อย มันยืดอกและพูดด้วยความมั่นใจ
แมวขี้โวยวาย
แมวขี้โวยวาย

แต่ข้าบอกเจ้าได้เลยว่าข้าตั้งใจร้องมาก ข้าเพียงแค่ร้องให้ตัวเองฟัง แต่ดูสิ ทุกคนในหมู่บ้านก็ได้ยินเสียงของข้ากันหมด

แมวผู้เงียบขรึมส่ายหัวและพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
แมวผู้เงียบขรึม
แมวผู้เงียบขรึม

สหายของข้า ยิ่งเจ้ายิ่งร้องเสียงดังมากขึ้นเท่าใด เจ้าก็ยิ่งไร้ประโยชน์มากขึ้นเท่านั้น เสียงร้องของเจ้าไม่ใช่สิ่งที่ผู้คนต้องการจากแมว สิ่งที่พวกเขาต้องการคือการที่แมวจะช่วยจับหนูและทำหน้าที่ของมัน

แมวขี้โวยวายเริ่มเข้าใจสิ่งที่เพื่อนพูด มันนั่งลงและคิดตามคำเตือนของเพื่อนว่าสิ่งที่มันทำนั้น อาจจะไม่ใช่สิ่งที่ควรน่าโอ้อวดเลยสักนิด
ม้า
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

“บางครั้งการพูดหรือทำสิ่งใดมากเกินไปโดยไม่ดูสถานการณ์ อาจทำให้เราไร้ประโยชน์ การทำหน้าที่ของตัวเองอย่างเหมาะสมจะมีคุณค่ามากกว่า”