หนูกับช้าง

หนูกับช้าง

หนูตัวเล็กเยาะเย้ยช้างว่าเชื่องช้าและเทอะทะ แต่เมื่อหนูถูกต้นไม้ล้มทับ ช้างใช้ความแข็งแรงช่วยมันออกมา หนูจึงตระหนักว่าทุกคนมีจุดเด่นและจุดด้อยของตัวเอง นิทานเรื่องนี้สอนให้เราเคารพและยอมรับในความแตกต่างของผู้อื่น

140 อ่าน
อ่านเรื่องเต็ม
ในทุ่งกว้างแห่งหนึ่ง มีช้างตัวใหญ่กำลังเดินอย่างเชื่องช้า เพราะด้วยขนาดตัวที่เทอะทะของมัน ขณะนั้นเอง หนูตัวเล็กก็วิ่งผ่านไปด้วยความรวดเร็ว หนูหันมองช้างและหยุดยืนใกล้ ๆ
หนู
หนู

เจ้าช้าง! ดูข้าสิ ข้าตัวเล็กกว่ามาก แต่ข้าวิ่งได้เร็วกว่าเจ้าอีก เจ้าช่างเชื่องช้าและเทอะทะเสียจริง!

ช้างหยุดเดินและมองหนูด้วยความสงบ
ช้าง
ช้าง

ใช่ ข้าตัวใหญ่และเดินช้า แต่ข้ามั่นคงและไม่กลัวสิ่งใดเลย

หนูได้ยินอย่างนั้นก็หัวเราะเสียงดัง
หนู
หนู

มั่นคงเหรอ? แต่ข้าสามารถหลบซ่อนและวิ่งไปมาได้ เจ้าจะทำแบบข้าได้ไหม?

ช้างยิ้มเล็กน้อย แต่ไม่ได้พูดอะไรต่อ ขณะนั้นเอง ลมพัดแรงทำให้ต้นไม้ใหญ่โค่นลงมาโชคร้ายที่มีกิ่งของต้นไม้ทับตัวของมันไว้ หนูพยายามหาทางเอาตัวรอดจากกิ่งไม้นั้น แม้จะไม่ใช่กิ่งที่ใหญ่มากนักแต่มันก็ไม่สามารถเอากิ่งไม้ออกจากตัวได้
หนู
หนู

ช่วยด้วย! กิ่งไม้ทับตัวข้า! ข้าออกไปไม่ได้!

ช้างเดินมาหาหนูอย่างช้า ๆ แล้วใช้แรงของมันดันต้นไม้ออกไป หนูจ้องมองด้วยความประหลาดใจ
หนู
หนู

ข้าต้องขอบคุณเจ้า ข้าคงติดอยู่ตรงนี้ถ้าไม่มีเจ้า

ช้าง
ช้าง

เจ้าอาจวิ่งเร็วกว่าและคล่องตัวกว่าข้าก็จริง แต่ข้ามีความแข็งแรงและอดทน เราต่างมีจุดเด่นเป็นของตัวเอง และเราควรเคารพในความแตกต่างนั้น ไม่ดูถูกผู้อื่น

หนูพยักหน้าและเรียนรู้บทเรียนสำคัญในครั้งนี้
ม้า
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

“อย่าดูถูกผู้อื่นเพียงเพราะเขาแตกต่าง เพราะทุกคนล้วนมีความสามารถเฉพาะตัวที่มีคุณค่าในแบบของตนเอง”