ของที่ไม่ใช่ของเรา

ของที่ไม่ใช่ของเรา

เอิร์ธเป็นเด็กที่มือไว ชอบอยากได้ของของคนอื่น เพราะอยากจะมีเหมือนกับเพื่อน ๆ บ้าง แต่เมื่อเขาได้เรียนรู้เรื่องความซื่อสัตย์จากครูและรู้สึกผิดที่ขโมยพลอยไป เขาตัดสินใจขอโทษพลอยและเรียนรู้ว่าการขโมยของคนอื่นโดยเป็นสิ่งที่ไม่ดี และไม่ควรทำเป็นอย่างยิ่ง

109 อ่าน
อ่านเรื่องเต็ม
ที่โรงเรียนประถมแห่งหนึ่ง เอิร์ธ เป็นเด็กที่มือไว ชอบหยิบของของคนอื่นมาใช้โดยไม่ขออนุญาต บางครั้งเขาก็แอบขโมยของของเพื่อน ด้วยความที่ตัวเองไม่มีจึงอยากมีเหมือนคนอื่น ๆ เขาบ้าง ซึ่งที่ผ่านมาก็ไม่เคยมีใครจับได้ และไม่มีอะไรเกิดขึ้นจึงกลายเป็นนิสัยติดตัวไปแล้ว
วันหนึ่งหลังเลิกเรียน เขาเดินผ่านโต๊ะของ พลอย และเห็นกระเป๋าดินสอลายใหม่ วางอยู่ เขามองซ้ายมองขวาไม่เห็นว่ามีใครอยู่ในห้องและคิดว่าพลอยคงมีเงินซื้อใบใหม่อยู่แล้ว จึงแอบเก็บเข้ากระเป๋าเป้ของตัวเอง
เอิร์ธ
เอิร์ธ

พลอยรวยจะตาย แค่กระเป๋าดินสอหายแค่นี้คงซื้อใหม่ได้อยู่แล้วล่ะ

วันต่อมาปรากฏว่าพลอยไม่มาโรงเรียน ซึ่งเอิร์ธก็ยังไม่รู้ตัวว่าตัวเองอาจเป็นส่วนที่ทำให้เพื่อนขาดเรียนในวันนี้ จนกระทั่งครูแสงเดินเข้ามาในห้องด้วยสีหน้าเป็นกังวล
ครูแสง
ครูแสง

สวัสดีจ้ะเด็ก ๆ เรื่องที่ครูจะพูดวันนี้เป็นเรื่องที่น่าเสียใจมาก และครูคิดว่ามันคงไม่มีทางเกิดขึ้นกับลูกศิษย์ของครูอย่างแน่นอน

ครูแสง
ครูแสง

เมื่อวานนี้พลอยโดนขโมยกระเป๋าดินสอไป ซึ่งกระเป๋าใบนั้นเป็นใบที่คุณยายของพลอยให้เป็นของขวัญ

ครูแสง
ครูแสง

พลอยรักกระเป๋าใบนั้นมาก พอถูกขโมยกระเป๋าไปก็เลยเสียใจมากเช่นกัน จนไม่ยอมมาโรงเรียนเลย

ครูแสง
ครูแสง

ครูคิดว่ามันคงไม่ใช่เด็กห้องเรา แต่ครูอยากบอกทุกคนว่า การขโมยไม่ใช่สิ่งที่ดีนะลูก เพราะมันส่งผลเสียมาก และยังทำให้เจ้าของทุกข์ใจด้วย

ครูแสง
ครูแสง

และการที่เราหยิบของของคนอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาตไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยนะ มันเป็นการละเมิดสิทธิ์ของคนอื่นและทำให้เพื่อนรู้สึกไม่ดีด้วย เฉพาะนั้นทุกคนอย่ามือไวกันนะคะ

เอิร์ธเริ่มรู้สึกไม่สบายใจเมื่อได้ยินคำพูดของครู เขามองไปที่โต๊ะที่ว่างเปล่าของพลอยด้วยความกังวล เขาไม่คิดว่าสิ่งที่เขาทำไปนั้นจะทำให้พลอยทุกข์ใจจนไม่มาโรงเรียน
วันต่อมา เอิร์ธเห็นพลอยมาโรงเรียนตามปกติแล้ว แต่วันนี้พลอยกลับดูซึมลงอย่างมาก ทั้งยังร้องไห้มาโรงเรียนด้วย เอิร์ธจึงรู้สึกผิดและเดินเข้าไปหาพลอยพร้อมกับกระเป๋าดินสอในมือ
เอิร์ธ
เอิร์ธ

พลอย ฉันมีเรื่องอยากจะบอก...

เอิร์ธ
เอิร์ธ

เมื่อวันก่อนฉันเป็นคนเอากระเป๋าดินสอของเธอไปเอง

เอิร์ธ
เอิร์ธ

ฉันขอโทษจริง ๆ นะ ฉันไม่ควรทำแบบนั้นเลย

เมื่อพลอยได้เห็นกระเป๋าดินสอที่รัก พลอยก็ร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจ และขอบคุณเอิร์ธที่นำมันมาคืนเธอ
พลอย
พลอย

ฮือ ๆ ขอบคุณนะเอิร์ธที่เอามาคืน ขอบคุณจริง ๆ ถ้าฉันไม่ได้กระเป๋าใบนี้คืน ฉันคงเสียใจมากแน่ ๆ

เอิร์ธ
เอิร์ธ

ฉันเอากระเป๋ามาคืนแล้ว ให้อภัยฉันได้ไหมพลอย

พลอย
พลอย

อื้อ ได้สิ ฉันให้อภัยนายนะ แต่ว่าครั้งหน้าอย่าทำอีกนะเอิร์ธ โอเคไหม

เอิร์ธ
เอิร์ธ

ได้เลย ฉันสัญญาว่าจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว ขอบคุณมากนะที่ให้อภัยฉัน

เอิร์ธรู้สึกโล่งใจที่พลอยไม่โกรธเขา และเขาได้เรียนรู้ว่า การขโมยหรือหยิบของคนอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต แม้เพียงเล็กน้อย ก็เป็นสิ่งที่ไม่ควรทำ
ม้า
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

“การขโมยของของผู้อื่นเป็นการละเมิดสิทธิ์ของผู้อื่น การขอโทษและยอมรับความผิดเป็นสิ่งที่ควรทำเมื่อเรารู้ตัว และที่สำคัญ เราควรเรียนรู้ที่จะขออนุญาตทุกครั้งก่อนจะหยิบของที่ไม่ใช่ของเรา”