เพื่อนแท้ของปริม

ปริมเป็นเด็กที่ไม่ค่อยแบ่งปันขนมหรือของเล่นให้เพื่อน จนกระทั่งครูมุกสอนให้เธอเห็นถึงคุณค่าของการแบ่งปัน วันหนึ่งปริมตัดสินใจแบ่งขนมให้เพื่อน ๆ และได้พบว่าการแบ่งปันทำให้ทุกคนมีความสุขและสร้างมิตรภาพที่แน่นแฟ้น

67 อ่าน

อ่านเรื่องเต็ม พิมพ์เรื่องนี้

Tags :

แนะนำตัวละคร

ปริม

หนูนา

ครูมุก

ที่โรงเรียนแห่งหนึ่ง ปริม เป็นเด็กหญิงที่ชอบเก็บของทุกอย่างไว้คนเดียว เธอไม่ค่อยแบ่งปันขนมหรือของเล่นให้เพื่อน ๆ แม้ว่าเธอจะมีมากพอสำหรับทุกคน วันหนึ่งในช่วงพักกลางวัน ปริมนำขนมมาเต็มกระเป๋า เพื่อน ๆ เห็นขนมที่ปริมมีจึงมองด้วยความอยากกิน

สักพักหนูนา เพื่อนสนิทของปริมเดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้ม

หนูนา

ปริม ฉันเห็นเธอมีขนมเยอะเลย ฉันขอชิมบ้างได้ไหม?

ปริมมองไปที่ขนมของตัวเองและลังเล

ปริม

อืม... ไม่ดีกว่า ฉันเก็บไว้กินเอง ฉันอุตส่าห์หอบมาเองนี่นา

หนูนาทำหน้ายิ้มแห้ง ๆ และเดินไปหาที่นั่งทานอาหารกลางวันด้วยความเข้าใจ จากนั้นคุณครูมุกเดินเข้ามาที่โต๊ะเรียนของเด็ก ๆ และสังเกตเห็นว่าเด็ก ๆ ทุกคนกำลังมองปริมกินขนมอย่างเอร็ดอร่อย ทั้งสองมือเต็มไปด้วยขนม

ครูมุก

ปริม หนูมีขนมน่ากินทั้งนั้นเลย แล้วได้แบ่งเพื่อน ๆ ชิมบ้างไหมจ๊ะ?

ปริมเงยหน้ามองคุณครูและตอบอย่างไม่มั่นใจ

ปริม

เอ่อ...ยังเลยค่ะ หนูอยากเก็บไว้กินเองค่ะ

ครูมุกยิ้มอย่างอ่อนโยน

ครูมุก

ปริมจ๊ะ การแบ่งปันเป็นสิ่งที่ทำให้เราและเพื่อน ๆ มีความสุขมากขึ้นนะลูก

ครูมุก

เมื่อเรามีเยอะ การแบ่งให้เพื่อนก็จะทำให้ทุกคนมีความสุข และมันยังช่วยให้เรารู้สึกอบอุ่นใจที่ได้ช่วยเหลือผู้อื่นด้วยนะ

ปริมได้ฟังแล้วเริ่มเข้าใจเล็กน้อย เธอนึกถึงตอนที่เธออยากเล่นของเล่นของหนูนาบ้าง แต่ก็ไม่กล้าขอเพราะกลัวว่าเพื่อนจะไม่ให้ เธอจึงรู้สึกว่าการแบ่งปันอาจจะเป็นสิ่งที่ดี

วันต่อมา ปริมนำขนมมาอีกครั้ง คราวนี้เมื่อเธอเห็นเพื่อน ๆ มองมา เธอก็เอื้อมมือหยิบขนมออกมาแบ่งให้เพื่อน ๆ พร้อมรอยยิ้ม

ปริม

หนูนา เธอลองชิมขนมของฉันดูสิ ฉันเอามาเผื่อเธอด้วย

หนูนารับขนมไปด้วยความดีใจ และพูดขอบคุณ

หนูนา

ขอบใจมากนะปริม ฉันรู้สึกดีใจมากเลยที่เธอแบ่งขนมให้

ปริมยิ้มอย่างภูมิใจ เธอรู้สึกได้ถึงความสุขที่มาจากการแบ่งปัน ไม่ใช่แค่เธอที่รู้สึกดี แต่เพื่อน ๆ รอบตัวก็มีความสุขด้วย

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

“การแบ่งปันไม่เพียงแค่ทำให้คนอื่นรู้สึกดี แต่ยังทำให้ตัวเราเองรู้สึกมีคุณค่าและได้รับความรักและมิตรภาพ การให้เป็นการสร้างความสุขทั้งแก่ผู้ให้และผู้รับ และทำให้สังคมรอบตัวอบอุ่นมากขึ้น”