สุวรรณมิคชาดก

สุวรรณมิคชาดก

นิทานเรื่องนี้เล่าถึงความรักและความเสียสละของนางเนื้อที่มีต่อพระยาเนื้อ สามีของเธอ เมื่อพระยาเนื้อประสบอันตราย นางเนื้อยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยเขา ความเสียสละของนางเนื้อทำให้นายพรานเกิดความเมตตา เลิกคิดที่จะฆ่าและปล่อยพระยาเนื้อให้เป็นอิสระ

206 อ่าน
อ่านเรื่องเต็ม
ในป่าใหญ่ที่เงียบสงบแห่งหนึ่ง พระยาเนื้อผู้มีขนสีน้ำตาลทองเงางามเป็นประกาย และมีเขาที่งดงามราวกับพวงมณี อาศัยอยู่กับนางเนื้อ ภรรยาผู้ซื่อสัตย์ ทั้งสองใช้ชีวิตเรียบง่ายและเปี่ยมสุขท่ามกลางฝูงเนื้อหลายพันตัวที่รักและเคารพพระยาเนื้อ
วันหนึ่ง ขณะที่พระยาเนื้อเดินนำฝูงเพื่อออกหาน้ำ ก็พลันเหยียบเข้าไปในบ่วงที่พรานดักไว้ เขาพยายามดิ้นรนอย่างสุดกำลัง แต่บ่วงนั้นกลับยิ่งรัดแน่นเข้าไปทุกที ขาของเขาถูกบาดจนเลือดไหลซึม พระยาเนื้อพูดขึ้นด้วยความเจ็บปวดและหงุดหงิด
พระยาเนื้อ
พระยาเนื้อ

เราพยายามดึงบ่วงนี้ให้ขาด แต่บ่วงมันรัดแน่นเหลือเกิน ข้าพเจ้าทำอะไรไม่ได้แล้ว

ฝูงเนื้อที่เหลือได้เห็นดังนั้นต่างตกใจและพากันวิ่งหนีออกไปอย่างรวดเร็ว เว้นแต่นางเนื้อ ภรรยาผู้กล้าหาญของพระยาเนื้อ เมื่อเห็นว่าไม่มีพระยาเนื้ออยู่กลางฝูง นางรู้สึกถึงลางร้ายและรีบวิ่งกลับมาดู เมื่อพบว่าพระยาเนื้อติดบ่วง นางรู้สึกสงสารจับใจและพยายามปลอบพระยาเนื้อ
นางเนื้อ
นางเนื้อ

ข้าแต่สามีผู้มีกำลังมาก ท่านจะต้องรอดได้ ท่านต้องพยายามอีกครั้งเถิด ข้าจะไม่รื่นรมย์อยู่ในป่าอีกเลยหากไม่มีท่านเคียงข้าง

พระยาเนื้อถอนใจด้วยความเจ็บปวด
พระยาเนื้อ
พระยาเนื้อ

เราใช้กำลังทั้งหมดแล้ว แต่ก็ไม่อาจทำบ่วงนี้ให้ขาด บ่วงมันแน่นหนาเหลือเกิน จนบาดลึกถึงกระดูก

นางเนื้อได้ยินดังนั้น ก็ตัดสินใจแน่วแน่ว่าจะช่วยสามีให้ได้ เธอพูดด้วยเสียงสั่นเครือแต่เต็มไปด้วยความตั้งใจ
นางเนื้อ
นางเนื้อ

ถ้าอย่างนั้น ท่านอย่ากลัวเลย ข้าจะไปขอความเมตตาจากนายพรานเอง ข้าจะอ้อนวอนเขา ขอให้ท่านจงรออยู่ที่นี่

ไม่นานนัก นางเนื้อก็เห็นนายพรานผู้ถือหอกและดาบกำลังเดินตรงมาทางนี้ สีหน้าของนายพรานแสดงถึงความกระหายที่จะล่า นางเนื้อรีบก้าวเข้าไปหานายพรานนั้น ยืนคอยด้วยท่าทางสงบและไหว้นายพรานพร้อมกล่าวด้วยความเคารพ
นางเนื้อ
นางเนื้อ

ข้าแต่นายพราน โปรดเมตตาด้วยเถิด สามีของข้าพเจ้ามีคุณธรรมและเป็นที่เคารพของฝูงเนื้อทั้งหลาย หากท่านต้องการฆ่า โปรดฆ่าข้าพเจ้าเสียก่อน แล้วจึงฆ่าพระยาเนื้อ ข้าพเจ้ายอมแลกชีวิตเพื่อเขา

นายพรานได้ยินดังนั้นก็สะดุดใจ พลางคิดว่า
นายพราน
นายพราน

แม้แต่สัตว์เดียรัจฉานอย่างนางเนื้อนี้ ยังยอมสละชีวิตเพื่อปกป้องคู่ของตน นับเป็นความรักอันบริสุทธิ์และซื่อสัตย์ เราเป็นมนุษย์แท้ ๆ ควรมีเมตตาให้บ้าง

นายพรานจึงลดหอกลง และพูดกับนางเนื้อด้วยเสียงนุ่มนวล
นายพราน
นายพราน

เจ้าทั้งสองจงเป็นสุขเถิด ข้าจะไม่ทำร้ายพวกเจ้าอีกต่อไป

เมื่อพูดจบ นายพรานก็ค่อย ๆ เดินเข้ามาหาพระยาเนื้อ ใช้มีดค่อย ๆ ตัดบ่วงออกจากเท้าของพระยาเนื้อ นางเนื้อเฝ้ามองด้วยความซาบซึ้งใจ พระยาเนื้อค่อย ๆ ถอนเท้าออกจากบ่วงและพูดขอบคุณนายพรานด้วยความเคารพ
พระยาเนื้อ
พระยาเนื้อ

ข้าขอขอบคุณท่านในความเมตตาที่มีต่อพวกเรา ขอให้ท่านและครอบครัวมีแต่ความสุข ความเจริญ ข้าจะไม่ลืมบุญคุณของท่านเลย

นายพรานยิ้มและพูดอย่างมีเมตตา
นายพราน
นายพราน

ท่านจงดูแลกันและกันให้ดี และขอให้มีความสุขอยู่ในป่าใหญ่แห่งนี้เถิด

ม้า
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

“ความรักและความซื่อสัตย์นั้นยิ่งใหญ่ มีพลังที่จะเปลี่ยนแปลงแม้แต่คนที่เคยโหดร้ายให้กลายเป็นคนที่มีเมตตาได้”