โสนน้อยเรือนงาม

โสนน้อยเรือนงาม

พระวิจิตรจินดาถูกพิษพญานาคและสลบไปนานถึง 7 ปี จนกระทั่งนางโสนน้อยผู้มีชะตาต้องพเนจรออกจากเมือง ได้ใช้ยาวิเศษรักษาพระองค์ ระหว่างนั้นนางกุลาฉวยโอกาสอ้างว่าเป็นผู้รักษาพระวิจิตรจินดา แต่ในที่สุดความจริงก็ถูกเปิดเผย และพระวิจิตรจินดาได้อภิเษกกับนางโสนน้อย

920 อ่าน
อ่านเรื่องเต็ม
Tags :
แนะนำตัวละคร
โสนน้อย
โสนน้อย
พระวิจิตรจินดา
พระวิจิตรจินดา
ท้าวหัสวิไชย
ท้าวหัสวิไชย
นางกุลา
นางกุลา
นานมาแล้ว ในกรุงนพรัตน์ ท้าวกาลศึกและนางประไพมีพระโอรสชื่อวิจิตรจินดา เมื่ออายุได้ 15 ปี พระวิจิตรจินดาตัดสินใจลาบิดามารดาไปเที่ยวป่า
พระวิจิตรจินดา
พระวิจิตรจินดา

ข้าขอลาบิดามารดาไปเที่ยวป่าสักระยะ จะกลับมาในไม่ช้า

แต่แล้วพระวิจิตรจินดาก็ถูกพิษของพญานาคที่คายไว้บนแท่นหิน พระองค์หมดสติไป และไม่มีใครสามารถรักษาได้ ซึ่งโหรประจำเมืองทำนายว่าอีก 7 ปี พระวิจิตรจินดาจะได้รับการรักษาโดยเนื้อคู่ของพระองค์
ที่เมืองโรมวิสัย ท้าวหัสวิไชยและนางเกศสะณีมีพระธิดาชื่อโสนน้อยเรือนงาม ซึ่งมีเรือนน้อยเป็นของคู่บุญ โหรทำนายว่า นางจะต้องออกจากเมืองเพื่อหลีกเลี่ยงชะตากรรมร้าย และเนื้อคู่ของนางจะเป็นผู้ที่จะช่วยนางพ้นจากความทุกข์ยาก
ท้าวหัสวิไชย
ท้าวหัสวิไชย

ถ้าเจ้ายังอยู่ในเมืองนี้ ข้ากับแม่เจ้าจะต้องสิ้นพระชนม์ โสนน้อย ลูกต้องออกไปจากที่นี่

โสนน้อย
โสนน้อย

ข้าจะทำตามคำพ่อแม่ ข้าจะออกเดินทางเพื่อตามหาชะตากรรมของข้า

โสนน้อยออกเดินทางไปในป่า วันหนึ่งพระอินทร์เห็นใจนางจึงมอบยาวิเศษที่สามารถชุบชีวิตคนตายได้ ระหว่างทาง นางได้พบกับนางกุลาที่ถูกงูกัดตาย นางโสนน้อยใช้ยาวิเศษชุบชีวิตนางกุลาและชวนให้นางเดินทางไปด้วยกัน จนไปถึงพลับพลาที่พระวิจิตรจินดาประทับอยู่
โสนน้อย
โสนน้อย

ข้าขอใช้ยานี้รักษาพระวิจิตรจินดา

นางโสนน้อยใช้ยาวิเศษรักษาพระวิจิตรจินดาจนหายจากพิษ แต่ระหว่างนั้น นางโสนน้อยไปสรงน้ำ นางกุลาฉวยโอกาสใส่เครื่องทรงของนางโสนน้อย และอ้างตัวเป็นผู้ที่รักษาพระวิจิตรจินดา
นางกุลา
นางกุลา

ข้าคือคนที่ช่วยชีวิตพระวิจิตรจินดา นางโสนน้อยเป็นเพียงข้าของข้าเท่านั้น!

ท้าวกาลศึกและนางประไพหลงเชื่อนางกุลาและรับนางเข้าเมือง ต่อมาเมื่อพระวิจิตรจินดาลาบิดามารดาไปเที่ยวทะเล เรือของพระองค์ไม่สามารถถอนสมอได้ คิดว่าเทวดาคงจะยับยั้งเพื่อให้รอสิ่งใดสิ่งหนึ่ง จึงให้ป่าวร้องว่าใครต้องการฝากซื้อสิ่งใดบ้าง นางกำนัลทั้งหลายต่างฝากซื้อของ แต่ก็ยังถอนสมอเรือไม่ขึ้น เสนาทูลว่ายังเหลือนางโสนน้อยที่ยังไม่ได้ถาม
พระวิจิตรจินดา
พระวิจิตรจินดา

ไปถามนางโสนน้อยว่าต้องการสิ่งใด เราจึงจะถอนสมอได้

นางโสนน้อยบอกว่าเธอต้องการฝากซื้อเรือนน้อย พอเสนาถามความจากนาง เรือก็ถอนสมอและแล่นได้
เมื่อพระวิจิตรจินดากลับมา พระองค์นำเรือนน้อยไปให้นางโสนน้อย เมื่อได้นั่งในเรือนน้อย ข้ารับใช้ของเรือนน้อยก็ออกมารับนางโสนน้อยเข้าไป
พระวิจิตรจินดา
พระวิจิตรจินดา

ถ้านางโสนน้อยคือเนื้อคู่ของเรา ข้าขอให้ข้าเข้าไปในเรือนได้

และแล้วพระวิจิตรจินดาก็เข้าไปในเรือนน้อยได้อย่างที่อธิษฐาน นางกุลาที่เห็นเหตุการณ์จึงพยายามทำลายเรือนน้อย แต่ก็ถูกจับได้
นางกุลา
นางกุลา

ข้า...ข้าขอโทษ ข้าไม่ใช่ผู้รักษาพระองค์ ความจริงคือนางโสนน้อยต่างหากที่รักษาพระองค์

เมื่อความจริงถูกเปิดเผย ท้าวกาลศึกและนางประไพทราบความจริงทั้งหมด นางโสนน้อยเล่าเรื่องราวทั้งหมดและในที่สุด ท้าวกาลศึกจึงจัดพิธีอภิเษกให้กับนางโสนน้อยและพระวิจิตรจินดา
ม้า
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

“ความซื่อสัตย์และความดีจะนำพาให้ได้รับผลที่ดีในที่สุด ส่วนการหลอกลวงและความอิจฉาจะนำไปสู่ความล้มเหลวและการถูกเปิดเผยความผิดเสมอ”