ชายผู้ไม่รู้จักพอ

ชายผู้ไม่รู้จักพอ

โทนี่เป็นชายหนุ่มที่ขยันทำงาน เขาใช้ชีวิตด้วยการทำไร่และหาของป่าเพื่อเลี้ยงตัวเอง แม้ว่าจะมีทุกอย่างที่จำเป็นสำหรับการดำรงชีวิต แต่เขายังรู้สึกว่าไม่พอใจและเปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่น เพื่อนบ้านและลุงพลพยายามช่วยเขาเข้าใจว่า ความสุขที่แท้จริงไม่ได้มาจากการมีมากที่สุด แต่มาจากการรู้จักพอใจในสิ่งที่มีอยู่ ลุงพลได้สอนว่า การทำงานหนักไม่ใช่สิ่งเลวร้าย แต่การรู้จักพอใจและไม่ไล่ตามความโลภจนเกินไปนั้นสำคัญ โทนี่จึงได้เรียนรู้ว่าความสุขไม่ได้ขึ้นอยู่กับสิ่งของ แต่ขึ้นอยู่กับทัศนคติและการแบ่งปันให้กับคนรอบข้าง

95 อ่าน
อ่านเรื่องเต็ม
ณ หมู่บ้านเล็ก ๆ ในชนบทที่เงียบสงบ มีชายหนุ่มคนหนึ่งชื่อว่า "โทนี่" เขาเป็นคนที่ขยันทำงานอย่างมาก ทุกเช้าโทนี่จะตื่นก่อนฟ้าสาง ออกไปทำไร่ ทำนา และหาของป่าเพื่อเลี้ยงตัวเอง เขาสร้างบ้านเล็ก ๆ ไว้ที่ชายป่า หลังจากทำงานหนักหลายปี เขาก็เก็บเกี่ยวผลผลิตได้มากพอที่จะอยู่รอดได้โดยไม่ต้องลำบาก แต่แม้จะมีทุกอย่างที่จำเป็นในชีวิต โทนี่กลับรู้สึกว่ายังขาดอะไรบางอย่างไป
วันหนึ่ง ขณะที่เขานั่งอยู่หน้าบ้านหลังเล็กของตัวเอง มองดูผลผลิตที่สะสมไว้ โทนี่ก็ถอนหายใจยาว
โทนี่
โทนี่

ทำไมฉันยังรู้สึกว่าไม่พอ? ทำไมคนอื่นถึงดูมีมากกว่าฉันอยู่เสมอ?

ขณะนั้นเอง เพื่อนบ้านหญิงคนหนึ่งเดินผ่านมา เธอได้ยินโทนี่พูดกับตัวเอง จึงหยุดทัก
เพื่อนบ้าน
เพื่อนบ้าน

สวัสดีโทนี่! ดูเหมือนวันนี้เจ้าจะทำงานหนักอีกแล้วนะ ผลผลิตของเจ้าก็เยอะไม่แพ้ใครเลย ทำไมเจ้าถึงดูไม่สบายใจล่ะ?

โทนี่
โทนี่

ฉันไม่รู้ว่าทำไม แต่ไม่ว่าฉันจะทำงานหนักแค่ไหน ก็ยังรู้สึกว่าฉันควรจะมีมากกว่านี้

โทนี่
โทนี่

ลองดูเจ้าสิ เจ้าดูมีทุกอย่างที่สมบูรณ์มากกว่าฉัน แม้ฉันจะทำงานหนัก แต่ก็ยังไม่รู้สึกพอใจในสิ่งที่ตัวเองมีเลย

หญิงสาวฟังแล้วก็ยิ้มอ่อน ๆ เธอเคยเห็นโทนี่ทำงานหนักทุกวัน แต่เธอก็สังเกตเห็นว่าความพยายามของเขาไม่ได้ทำให้เขามีความสุขอย่างที่ควร
เพื่อนบ้าน
เพื่อนบ้าน

เจ้าทำงานหนักและมีมากพอแล้ว แต่ความสุขไม่ได้มาจากการมีมากที่สุด มันมาจากการรู้จักพอใจในสิ่งที่มีอยู่ต่างหาก ลองคิดดูนะโทนี่

โทนี่พยักหน้าเล็กน้อย แต่ก็ยังไม่สามารถลบความรู้สึกขาดแคลนในใจได้ วันนั้นเขาตัดสินใจไปหาลุงพล ชายชราผู้มีประสบการณ์ชีวิตที่หลายคนในหมู่บ้านนับถือ โทนี่หวังว่าลุงพลจะสามารถให้คำตอบที่ชัดเจนได้
เมื่อไปถึงบ้านของลุงพล โทนี่นั่งลงข้าง ๆ ชายชราที่กำลังนั่งพักอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ ลุงพลยิ้มแย้มต้อนรับโทนี่
ลุงพล
ลุงพล

โทนี่! นานแล้วที่เจ้าไม่ได้มาหาข้า วันนี้มีเรื่องอะไรที่ทำให้เจ้ามาถึงนี่?

โทนี่
โทนี่

ลุงพล ข้ามีคำถามที่ไม่รู้จะไปถามใคร ข้าทำงานหนักทุกวัน สร้างบ้าน เก็บอาหาร แต่ข้ากลับรู้สึกว่ายังไม่พอใจในสิ่งที่ตัวเองมี ข้าควรทำอย่างไรดี?

ลุงพลฟังอย่างตั้งใจ เขาพยักหน้าเบา ๆ ก่อนจะพูดขึ้นว่า
ลุงพล
ลุงพล

โทนี่เอ๋ย คนเรามักคิดว่าการมีมากขึ้นจะทำให้เรามีความสุข แต่ความจริงนั้น ความสุขไม่ได้มาจากการมีมากที่สุด แต่มาจากการรู้จักพอใจในสิ่งที่เรามีแล้ว

โทนี่ขมวดคิ้วเล็กน้อย เขายังไม่เข้าใจคำพูดของลุงพลเท่าไหร่
โทนี่
โทนี่

แต่ลุงครับ ถ้าข้าอยากมีชีวิตที่ดีกว่า ข้าไม่ควรทำงานให้หนักขึ้นเพื่อได้มากขึ้นหรอกหรือ?

ลุงพลยิ้มเล็กน้อยและพูดต่อ
ลุงพล
ลุงพล

ทำงานหนักเป็นเรื่องดี แต่เจ้าต้องรู้ว่าเมื่อใดควรหยุดเพื่อพอใจกับสิ่งที่มี การทำงานเพื่อไล่ตามความไม่รู้จักพอ จะเหมือนกับการขุดหลุมที่ลึกลงไปเรื่อย ๆ สุดท้ายเจ้าจะไม่พบว่าหลุมนั้นลึกแค่ไหน แต่เจ้าจะไม่สามารถออกมาจากมันได้

โทนี่ฟังแล้วเริ่มรู้สึกถึงความหมายของคำพูดของลุงพล เขาคิดถึงความรู้สึกของตัวเองที่ไม่เคยหยุดพักเพื่อมองสิ่งที่เขามีอยู่เลย เขามักเปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่น ๆ อยู่เสมอ
ลุงพล
ลุงพล

ความสุขนั้นมาจากข้างในใจเราเอง ไม่ใช่จากสิ่งของหรือทรัพย์สินที่มีมากที่สุด เจ้าควรรู้จักแบ่งปันสิ่งที่เจ้ามีให้กับคนรอบข้าง แล้วเจ้าจะพบว่าความสุขที่แท้จริงมาจากการพอใจในสิ่งที่ตัวเองมี และการได้ช่วยเหลือผู้อื่น

โทนี่กลับบ้านด้วยความคิดที่ลึกซึ้ง เขามองไปรอบ ๆ บ้านของตัวเอง ที่สร้างขึ้นมาด้วยความภาคภูมิใจ เขามองอาหารและของใช้ที่เขาเก็บมาได้อย่างมากมาย และในที่สุดเขาก็รู้ว่า ความสุขที่แท้จริงนั้นไม่ใช่การมีมากที่สุด แต่เป็นการพอใจในสิ่งที่เรามีอยู่แล้ว
ม้า
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

“ความสุขที่แท้จริงไม่ได้มาจากการสะสมสิ่งของหรือทรัพย์สิน แต่เกิดจากการรู้จักพอใจในสิ่งที่เรามี และรู้จักแบ่งปันความสุขให้กับผู้อื่น การเปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่นจะทำให้เรารู้สึกไม่พอใจเสมอ แต่ถ้าเรามองหาความสุขจากภายในและสิ่งที่เราทำ เราจะพบความสุขที่ยั่งยืน”