เจ้าลาตัวน้อยสีน้ำตาลเดินโซเซตรงมาเรื่อย ๆ อย่างไร้จุดหมาย ในสภาพเนื้อตัวมอมแมมซึ่งเต็มไปด้วยดินโคลน ในช่วงของฤดูแล้งที่ไม่มีสายฝนโปรยปรายลงมาจากฟ้า แม้แต่หญ้าสักต้นก็หาได้หายาก หลังจากที่เจ้าลาน้อยไม่ได้กินอะไรมาหลายวันและแล้วมันก็พบกับคอกม้าซึ่งในนี้มีม้าสีขาวตัวใหญ่ยืนอยู่มันดูสูงสง่ามาก ดูแล้วช่างแตกต่างกันมากจากสภาพของเจ้าลาในตอนนี้ แต่ด้วยความหิวโหยจนรู้สึกไร้เรี่ยวแรง หากวันนี้ไม่ได้กินอะไรเลยมันคงต้องตายแน่ๆ
เมื่อคิดได้เช่นนั้นมันจึงตัดสินใจเดินตรงไปเพื่อขออาหารสักเล็กน้อยจากเจ้าม้าตัวใหญ่ตัวนั้น เจ้าม้าก้มมองลงมาที่เจ้าลาตัวเล็กผู้ต่ำต้อยก่อนจะถามว่าขึ้นว่า