นกกระเรียนกับหมาป่า

นกกระเรียนกับหมาป่า

บนท้องฟ้าที่กว้างใหญ่ไพศาล มีเจ้านกกระเรียนตัวหนึ่ง โผบินอยู่บนท้องฟ้าอย่างมีความสุข มันเตรียมพร้อมที่จะบินลงสู่พื้นดินเพื่อหาอาหารอย่างเช่นทุกวัน จนกระทั่ง มันสังเกตเห็นหมาป่าตัวหนึ่ง กำลังดิ้นทุรนทุรายที่ใต้ต้นไม้ หมาป่าตัวน้อยดูเจ็บปวดอย่างมาก นกกระเรียนจึงเดินเข้าไปถามมันว่า

152 อ่าน
อ่านเรื่องเต็ม
บนท้องฟ้าที่กว้างใหญ่ไพศาล มีเจ้านกกระเรียนตัวหนึ่ง โผบินอยู่บนท้องฟ้าอย่างมีความสุข มันเตรียมพร้อมที่จะบินลงสู่พื้นดินเพื่อหาอาหารอย่างเช่นทุกวัน
จนกระทั่ง มันสังเกตเห็นหมาป่าตัวหนึ่ง กำลังดิ้นทุรนทุรายที่ใต้ต้นไม้ หมาป่าตัวน้อยดูเจ็บปวดอย่างมาก นกกระเรียนจึงเดินเข้าไปถามมันว่า
กระเรียน
กระเรียน

เจ้าหมาป่า เจ้าเป็นอะไรหรือ

กระเรียน
กระเรียน

ทำไมเจ้าถึงได้ดูเจ็บปวดแบบนั้นล่ะ

เจ้าหมาป่าตัวนั้นจึงพยายามตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ
หมาป่า
หมาป่า

ข้ากลืนชิ้นเนื้อเข้าไป แต่ว่ากระดูกติดคอข้า

หมาป่า
หมาป่า

ข้าทำอย่างไรก็ไม่ออก

หมาป่า
หมาป่า

ข้าขอร้องล่ะ ช่วยนำมันออกให้ข้าที ข้าทรมานเหลือเกิน

หมาป่า
หมาป่า

หากเจ้านำกระดูกออกจากคอข้าได้ ข้าจะให้รางวัลอย่างงามเป็นการตอบแทน

เมื่อนกกระเรียนได้ยินเช่นนั้น มันจึงยื่นคออันยาวเรียวของมันเข้าไปในปากหมาป่า และสามารถล้วงเอากระดูกออกมาได้สำเร็จ
เจ้าหมาป่ากระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ ที่มันจะไม่ต้องทนเจ็บปวดอีกต่อไป นกกระเรียนจึงทวงถามรางวัลจากหมาป่า
กระเรียน
กระเรียน

ข้าช่วยนำกระดูกออกให้เจ้าแล้ว ไหนล่ะของรางวัล

เจ้าป่าหมาได้ยินเช่นนั้นจึงหัวเราะร่า และคำรามเสียงดังว่า
หมาป่า
หมาป่า

ฮ่า ๆ ข้าไม่งับคอเจ้ามันก็ดีแค่ไหนแล้ว ยังจะมาเอาอะไรจากข้าอีกเล่า

ม้า
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

“คนเลวมักไม่เห็นความดีของผู้อื่น”