มดกับดักแด้

มดกับดักแด้

มดตัวหนึ่งกำลังวิ่งอย่างคล่องแคล่วอยู่ท่ามกลางแสงแดดเพื่อหาอาหาร มันเจอกับดักแด้ซึ่งกำลังจะกลายเป็นผีเสื้อ ดักแด้ขยับหางของมัน ซึ่งดึงดูดความสนใจของมดที่เพิ่งเห็นว่าดักแด้ยังมีชีวิตอยู่

384 อ่าน
อ่านเรื่องเต็ม
เช้าวันหนึ่งของฤดูฝนท่ามกลางอากาศที่สดใส มีมดตัวหนึ่ง มันกำลังวิ่งเล่นด้วยความสนุกสนาน พร้อมกับการดมหาอาหารไปด้วย สักพักเจ้ามดก็เดินไปพบกับรังของตัวดักแด้ตัวหนึ่ง มันกำลังนอนอยู่ในฝัก มดสังเกตเห็นว่า ภายในฝักนั้น มีการขยับอยู่เป็นระยะ ๆ มันจึงเข้าไปส่องดูแล้วพูดว่า
มด
มด

นี่คืออะไรกันนะ ข้าพึ่งเคยพบเคยเห็น

อ่อ มีดักแด้อยู่ข้างในฝักนี้เอง มดรำพึงกับตัวเอง พร้อมกับพูดด้วยเสียงอันดังว่า
มด
มด

เจ้าช่างเป็นสัตว์ที่น่าสงสารเสียจริง เดินไปไหนก็ไม่ได้ ได้แต่ตะเกียกตะกายอยู่แต่ในฝัก

มด
มด

ไม่เหมือนข้าที่วิ่งเล่นไปมาอย่างสนุกสนานอยากไปไหนก็ได้ไป มีชีวิตที่เป็นอิสระ

มดทั้งพูดไปและหัวเราะไป
มด
มด

ถ้าหากเจ้าต้องการที่จะไปวิ่งเล่นที่ต้นไม้สูง ๆ คงทำไม่ได้แน่นอน นอนอยู่ในฝักต่อไปเถอนะเจ้าดักแด้เอ๋ย

ดักแด้ได้ยินคำที่มดพูดทั้งหมด แต่มันก็ไม่ได้ตอบโต้อะไร
วันต่อมา เจ้ามดได้เดินเล่นและมาถึงยังรังดักแด้ที่เดิมที่มันเคยพบเมื่อครั้งก่อนและแล้วมันก็พบกับความว่างเปล่า ทันได้นั้น มีลมพัดมายกใหญ่ เกือบทำให้มันต้องปลิวไป โชคดีที่ยังเกาะใบไม้ไว้ได้ มันชำเรืองไปด้านหลัง พบว่าด้านหลังหลังของตัวเองนั้นเป็นผีเสื้อแสนสวยอยู่ตัวหนึ่ง
มด
มด

โอว ปีกของเจ้าดูสวยงามยิ่งนัก

ผีเสื้อตัวนั้นจึงพูดขึ้นว่า
ผีเสื้อ
ผีเสื้อ

จำข้าได้ไหมล่ะเจ้ามดน้อย ข้าคือดักแด้ที่เจ้าหัวเราะเยาะเมื่อวันก่อน

ผีเสื้อ
ผีเสื้อ

ดูสิ ข้าสามารถบินไปไหนต่อไหนได้ไกลและสามารถบินไปบนต้นไม้ได้ด้วยนะ

ผีเสื้อ
ผีเสื้อ

ไม่เหมือนเจ้า ที่มัวแต่ไต่ คลานไปทีละน้อยกว่าจะถึงจุดหมาย

พูดจบผีเสื้อก็ขยับปีกของมันอย่างแรงเพื่อบินไปยังที่อื่น แรงจากกระขยับปีกของเจ้าผีเสื้อนั้น ทำให้เจ้ามด ถึงกับล้มไถลไป
ไม่น่าเชื่อเลยว่า เจ้าผีเสื้อนั้น คือดักแด้ตัวน้อยที่ขยับตัวไมได้ในฝักตัวนั้น เจ้ามดรำพึงกับตัวเอง
ม้า
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

“อย่าดูถูกสิ่งที่เห็นด้วยตาเพียงแค่ครั้งเดียว เพราะนั่นอาจจะไม่เป็นจริงอย่างที่เราคิดไว้เป็นแน่”